Bugünlerde gençlere "ne olmak istiyorsun" diye klasik sorduğumuzda çoğunun amacı youtuber olmak, instagramda bilmem ne kadar takipçiye ulaşmak veya twitterda tt olmak gibi cevaplarla karşılaşıyoruz. Bunların bir meslek olmadığını, bunların çoğunun gelip geçici heves olduğunu söylediğimiz halde bize falanca fenomenin ne kadar takipçisi olduğunu ve bilmem ne kadar para kazandığını söylüyorlar.

Gerçekten de gençler hatta daha orta yaşlılar diyebileceğimiz kesimlerde bile bir fenomen olma meşhur olma hevesi var. Bu uğurda dağdan düşer gibi yapan hatta buyüzden hayatını kaybedenler bile oldu. Herkes takipçi sayısını artırmak uğruna bir çok gariplikler yapıyor. En çok rastlanan trafikte yaptıkları. Hem kendi hayatlarını hem de başkalarının hayatlarını riske atıyorlar bu uğurda…

Aslında mesleğinde başarılı kişilerin bu başarılarını göstermek, halkı bilinçlendirmek, bilgilendirmek, fikirlerini yaymak, yeni bir ufuk yeni bir teknik kazandırmak, moda yaratmak, şarkılarını dinletmek, filmlerini göstermek gibi nedenlerle bu kanalları kullanmalarını çok doğru ve uygun buluyorum. Çünkü iletişim çağında bir çok insana ulaşmanın zor olduğu, klasik televizyon ve gazete kanallarının hemen hepsinin belli bir siyasi zümre tarafından işgal edildiği ve kendisine yarar sağlamayacak hiç bir şeyi göstermek istemediği günümüzde insanların kendilerini ispat etmeleri, yaptıklarını halka anlatmalarının en güzel yolu olduğuna inanmaları doğru bir şey. Ama henüz bir meslek, bir beceri sahibi olmamış ve yaptığı bir beceri olmayan ve sadece ilgi çekmek için çeşitli abukluklar yapan kişilerin bu kanallarla meşhur olmak istemelerini hoş karşılayamıyorum.

Bir gün tesadüfen veya bilerek yaptığı bir hareketin bir anda bir milyon kez izlenmesi, her yaptığının aynı şekilde izleneceği manasına gelmiyor. Aynı şekilde yine izlenmek için yapmacık, sahte, kendi gibi olmayan bir çokları başka fenomenlerin taklidini geçmeyen özgün olmayan şeyler yapıp aynı takipçiye ulaşmak ve bunu bir saplantı haline getirmek ne kadar doğru. Hatta bu uğurda okulu ihmal etmek, işini ihmal etmek, sevdiklerini, aileni, arkadaşlarını ihmal etmek ne kadar doğru…

Bir çok fenomen arkadaşlarının veya takipçilerinin istediklerini yerine getirerek, onların beklentilerini karşılayarak fenomen haline gelmiyor. Onları fenomen yapan, yaptıklarının kimsenin aklına gelmemesi, spontene dediğimiz tamamen doğal olarak başlarına gelmesi veya bilgi, kültür, beceri için yıllarca emek vermesi sonucu oluyor. Tabi bunun yanında çok iyi şarkıcı, çok iyi ressam, çok iyi politikacı olup da takipçi sayısını artıranlar da oluyor. Yani insanlar fenomen olmak için ya hiç kimsenin olmadığı kadar kabiliyet sahibi ya da yıllarını bilgiye harcamış, bir konuda artık otorite sahibi olması gerekir diye düşünüyorum. Geri kalanlar bir yükselip bir alçalarak yaşam düzenlerini riske atmakta, kendilerinin ve ailelerinin hayatlarını tehlikeye sokmaktadırlar diye düşünüyorum.

Evet benim de sosyal medyada bir çok yazım, bir çok röportajım var, izlenme oranları da fena değil ama ben hiç bir zaman kendimi bir fenomen olarak görmedim ve yaptığım, yazdığım, söylediğim her şeyi reyting uğruna değil, aydın sorumluluğu içinde yazıyorum.Ve bunu yazarken otuz yıllık meslek tecrübesi, 15 yıllık bir çok sivil toplum örgütünde yöneticilik, on yıllık mobbing uzmanlığı doğrultusunda yapıyorum. O yüzden benim gençlere tavsiyem önce bir meslek sahibi olmaları, ondan sonra o meslekteki deneyimlerini başkaları ile paylaşmaları… Böylesi çok daha doğru ve sağlıklı olmaz mı sizce de?

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)