Artık dünün önemi kalmamışken, yarını düşünememek bugünden, ne kadar korkunç bir şey değil mi?
    Yaşamı sanki bitmeyecekmiş gibi yaşarken bugün. Hayallerimize dokunuverecekmiş gibi yakınımızda olduğunu sanıp da, bizden çook uzaklarda olduğunu hissetmek nasılda sızlatıyor içimizi…
    Şiirler yazılır, aşk şarkılarının dizesinde hayat bulmak üzere. Sesle bütünleşen bu tınılar, umut etmekten yorulmayan yürekleri, hatsizce ve cesaretle tahrik etmekten kendini alamaz.
    İşte böyle bir şey, hayaller ve umut etmek. Bitse de dün deneyimsizlikle, karamsarlığa bürünsekte bugün, yarını gökyüzünde yakalama sevdası değil midir mısralarda ki notalar. Yaşam bitmeyecekmiş gibi sararmaz mı etrafımızı !?...
    Aslında her hüzünlü akşamın arkasında yeniden doğmak saklı değil midir !? Eee o zaman boşa vakit kaybı değil midir düne takılı kalmak, yarını heba etmek? Varsa bugün bize sunulmuş bir hayat. Öyleyse asla uzak olmaz, denizle gökyüzünün buluştuğu yeri hayal etmek.
    Yeter ki umudunu ve hayallerini kaybetme.
    Şarkılar söyle üşüyen yüreklere. Şiirler oku sınır tanımayan rüyalara. Al eline fırçanı, gökyüzündeki bulut çiçekleri maviye boya. Ama bulut çiçeklerinin yapraklarını kırmızı yapmayı da unutma sakın. Boya işte gökyüzünü özgürce, hayaller senin değil mi ki ?   Hayallerin hayat bulacaktır dokunduğun her yerde, sen umut ettikçe.
    Unutma, dün dün de kaldı cancağızım. Yarınlar seni beklerken, bu gün aç pencereni bir ıslık çal yarınlara…