Bazen canın bir şey ister, açarsın cüzdanını, sayarsın kalan tüm bozuk paralarını.. Toplarsın, toplarsın... Yine çıkışmaz... Alamadan döner gidersin... Hayat da buna benzer bazen...

Yapmak istediklerimiz ama yapamadıklarımız…
Olmayı düşlediklerimiz ama olamadıklarımız...
Almayı istediklerimiz ama alamadıklarımız…
Sevmek istediklerimiz ama sevemediklerimiz…
Kaçıp gitmek istediklerimiz ama gidemediklerimiz…

Unutmak istediklerimiz ama unutamadıklarımız...

...Ve vazgeçtiklerimiz...

İçimiz şişti biriktirdiklerimizle…
"Biriktirdiklerini sürüklerken insan, hareket edemeyecek kadar ağırlaşıyor" demiş Maksim Gorki…

İyi niyetle, güzelliklerle başlamak istiyoruz her güne… Ne getirip ne götüreceğini bilmeden bizden… "Bugün güzel şeyler olsun" diye dua ederiz hep…

Kişi, sevgisi kadar mutlu, bilgisi kadar kararlı, ürettiği kadar onurlu, paylaştığı kadar büyük, merhameti kadar saygın, dürüstlüğü kadar insanmış…
Ne bilgilerimizi, ne acılarımızı, hüzünlerimizi, ne de sevinçlerimizi paylaşabiliyoruz…

Geçenlerde okumuştum birileri şöyle yazmıştı: "Sizi duymaları için seslendikleriniz duymazsa muhtemelen SAĞIRDIR… Anlamazsa da boşverin SIĞIRDIR"…

Etrafımız maalesef hem sağır, hem sığır dolu…

Anlamayana kalbini, sevgini vermek, sesini duyurmaya çalışmak betona çiçek tohumu ekmeye çalışmak gibidir...

İnsanları sevmek temiz ve açık bir kalp işidir…

"Amaaann..." diyerek, boşvermek lazım belki de…

Çelişkilerle dolu şu hayatta akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine, deli ol dünya senin kahrını çeksin...

Herşeye ve her güne rağmen güzel insanlara çıksın yolumuz…