Bazı insanların gözü doymak nedir bilmiyor. Dünyayı bağışlasınız, altından saraylar verseniz yine gözleri açtır! Çünkü bu insanların gözünü hırs bürümüş. Bunlar paraya-pula, mala-mülke sahip oldukça, hep daha fazlasını isterler. Gözleri bir türlü doymak bilmez. Bunların karnı tok olsa da, gözleri hep açtır... Çok varlıklı oldukları halde paylaşmasını asla bilmezler ve şöyle düşünürler: "başkaları için mi kazandım." Elbette başkaları için kazanmadın. Ama kazandığını adam gibi paylaşmasını bileceksin. Kendine ve çevrene yararlı insan olacaksın. Bulunduğun her ortamda açgözlülük yapmayacak ve insanlığın yüz karası olmayacaksın...

Ülkede bunca aç ve yoksul insan varken, acaba 3-5 yerden maaş alanların, aldıkları bu paralar boğazlarından nasıl geçiyor? Varlık içinde yoksulluk çeken insanlara Allah'ın bir hikmeti olsa gerek ki, kendi zenginliğinden kendisi yararlanamıyor. İbret alsınlar diye, Allah bu açgözlü insanlara ağız tadıyla malını yedirmeyi nasip etmiyor. Çünkü bunlar dünya malına öylesine tapmışlar ki, yaşadıkları acılardan, başlarına gelen felaketlerden ders almıyorlar. Aslında bütün bu acıların temelinde "açgözlü olmak" yatıyor. Ne yazık ki, kısa ve gayri meşru yoldan zengin olma hırsı, açgözlü olmayı ve ihmali de beraberinde getiriyor.

Dikkat ediyorum da, dünya malı için birbirimize yapmadığımız kötülük kalmıyor. Cimriliğin ve açgözlülüğün ne Allah katında, ne de insanlık katında asla yeri yoktur. Ne diyelim, bu açgözlü insanların, Allah gözünü doyursun...
"Parayla şeref kazanmayın. Şerefinizle para kazanın ki, paranız bittiğinde geriye şerefiniz kalsın." Bir insan öldükten sonra adı-sanı yaşıyorsa, insanlık adına iyilikle ve güzellikle anılıyorsa, işte şerefli insan olmak budur.