Bir hastalığın acil olabilmesi için dakikaların önemli olması gerekir, kalp krizleri gibi, kanamalı hastalar gibi, zehirlenmeler gibi... Bulaşıcı hastalıklar ise acil müdahale gerektiren hastalıklar değildir, dikkatli müdahale gerektiren hastalıklardır. Bu dikkat hem hastayı doğru anlamak ve çevresine diğer hastalara ortama hastalık bulaştırmamak hem de sağlıkçının sağlığını koruması, hastalık kapmaması için gerekli ihtimamı ve titizliği göstermesini gerektirir. Hasta yakını ne kadar feryat ederse etsin, hastanın görünümü, kan kusması, ateşi, ne olursa olsun önce kendi güvenliğinizi sonra da çevrenin ve diğer hastaların hatta hasta yakınlarının güvenliğini almadan asla müdahale edilmemesi gerekir. Bu konuya Ozanca değinmek istedim...

Bu konu çok önemlidir. Biz sağlıkçılar her hastaya kendimizi düşünmeden atlarız, onu kurtarmak için canımızı feda ederiz ama bu durum öyle bir durum değil. Çin'de hastalara müdahale eden sağlık personelinin üçte biri hastalığa yakalandı. Bunların da üçte biri hayatını kaybetti. İçlerinde bu hastalığın ilk tanısını koyan ve bu konuda kamuoyuna bilgi veren hekim de vardı. İtalya da, sağlık personelinin yarısı hasta onda biri kaybedildi. Fransa, İspanya'da da çok farklı değil... Sağlıkçılar hastalandığı veya öldüğü için tıp fakültelerinden intörnleri 1 yıl önce mezun ettiler, emekli hekimleri tekrar göreve çağırdılar, vardiya saatleri artırıldı ama yine de yetişemiyorlar ve sağlık sistemi çökmek üzere...

Ülkemizde asla Güney Kore gibi herkesi teste tabi tutarak hasta olanların izolasyonu yoluna gidilmedi. Singapur ve Hong Kong gibi hemen karantina uygulanamadı. Uygulanan karantina aksak, kaçaklarla dolu, geç kalınmış gayri ciddi hatta torpilin geçtiği bir şekilde uygulandı. O yüzden de Hong Kong veya Singapur olma şansını da yitirdik. İtalya veya İran gibi olma durumuna hızla gidiyoruz. Olmamamızın tek yolu halkın evden çıkmaması, halkın doğru bilgilendirilmesi, test kitlerinin yaygınlaştırılması ve sağlık personelinin kendilerini çok iyi korumaları... Ne yazık ki devlet şimdilik bu konularda çok eksik kaldı. Halk da gerekli uyumu sağlayamadı. En azından biz sağlıkçılar hastaya müdahale ederken kendimize çok dikkat etmek zorundayız. Bunu başta kendimiz ve ailemiz için sonra da ülkemiz için yapmak zorundayız. O yüzden hasta yakını ne kadar bağırırsa bağırsın, hastanın durumu ne olursa olsun, koruyucu eldiven, maske ve kıyafetlerimizi giymeden asla hastaya müdahale etmemeli ve asla 1 metreden fazla yaklaşmamalıyız. Hazırlanmamız 10 dakikadan fazla sürmez ama sonucu hayatidir. Çok dikkat etmek zorundayız.

Evde kalma çok önemli demiştim... 10 milyon kişide yayılma oranları hesaplanırsa %0 evde kalma ile 25000 vaka 500 ölüm,%25 evde kalma ile 5000 vaka 100 ölüm, %50 evde kalma ile 2000 vaka 40 ölüm, %75 evde kalma ile 200 vaka 4 ölüm oluyor. Bunu 80 milyonla çarparsak durumun aciliyeti ve önemi ortaya çıkıyor. Ben hemen her gelen hastama uzun rapor veriyorum. Hasta olmadan ilaç yazdırmak için gelenleri raporlu ise eczaneye, değilse de hiç yazmıyorum, böylece saçma sebeplerle hastaneye veya aile sağlığı merkezlerine gelip veya dışarı çıkıp hem kendilerini hem de çevrelerini hasta etmelerini önlemeye çalışıyorum.

Aslında başta ilk müdahale eden, yoğun bakımda uğraşan sağlık personeli olmak üzere tüm sağlık personelinin 3 günde bir test sokulup bulaşım olana hemen izin vermek gerekiyor. Çünkü bu da bulaşımı çok artırıyor. En çok insanla karşılaşan ve bulaşım olasılığı en yüksek kişiler sağlık personelleri. Ama maalesef bu konuda da bir çalışma göremiyorum. Artık anemnezden yurt dışına gidip geldiniz mi sorusu çıkarılmalı. Artık o aşamaları geçtik. Hemen her hastalık korona şüphelisi ona göre davranıp önlemimizi almamız gerekir. Halkın da basit hastalıklar için sağlık kuruluşuna gelmemeleri iyi olur yoksa çok daha beter hastalanabilirler.

(OZANCA SAĞLIK MOBBİNG POLİTİKA KİTABIMDAN)