Kadınlar ve erkekler arasında fiziksel durumlardan ayrı duygusal olarak da bir çok ayrım vardır. Kadın ruhunun ihtiyaçları ile erkek ruhunun ihtiyaçları farklıdır. Biz bunu bilemezsek karşımızdakini yanlış besleriz ve sonra da niye böyle davranıyor diye kızarız. Bu yanlış besleme ineğin önüne et, köpeğin önüne ot koymak gibi, ne kadar yiyecek yığarsa yığalım bir işe yaramaz boşuna verim bekleriz. Bir de kızarız niye dediğimiz yapmıyor, niye süt vermiyor diye…

Kadınları sevmek, en azından sevgimizi sürekli göstermek zorundayız. Bunun için illaki pahalı hediyeler almamız gerekmez, sık sık aramak, çeşitli jestler yapmak, onu düşündüğünü belli etmek, sürekli sevgi sözcükleri söylemek onu besler ve size daha çok bağlanmasına sebep olur. Ama erkekler için aynı şey geçerli değildir. Erkekler övülmek ister yani siz sevginizi göstereyim, o da beni daha çok sevsin diye düşünürken ve o yüzden de sık sık onu düşündüğünüzü belli ederseniz onu kızdırabilir hatta nefretini kazanabilirsiniz, erkekleri besleyen şey sevgi değil övgüdür. Eşinizin sizi sevmesini istiyorsanız onu bol bol övün, yaptığı en küçük işi en ufak başarısını abartarak ne kadar zeki güçlü başarılı olduğunu sık sık vurgulayın.

Erkekler de bazen aynı hataya düşerler, övülmek istedikleri için kadınlara övgü sözcükleri sıralarlar, ne kadar güzel, ne kadar şık, ne kadar zayıf zarif olduğunu söylerler ama bu kadınların üzerinde istedikleri etkiyi yapmaz, hatta aşırıya kaçarsa ters bile tepebilir. Kadınları etkilemek için sevgi göstermek gerekir. Övgü çok işe yaramaz…

Çocukların ihtiyacı olan şey ise çok daha farklıdır, çocuklar ilgi ve güven isterler. Çocuklara vereceğimiz sevgi bazen onlara zarar bile verebilir çünkü o zaman tüm insanların onları sevmesini beklerler. Hele çocukları gerekli gereksiz çok övmek onlarda aşırı kendine güven, bencillik, şımarıklık yaratır. Ama çocuklar sizin onların her durumunda yanında olacağınızı bilirse, çocuğunuzun sınırlarını iyi koyup o sınarlar içinde güvenli bir şekilde yaşamasını sağlarsanız, o çocuk sonraki yaşamında başarılı olur. Gene çocuğun sorunları, zorluklarını anlamaya çalışır çözmesinde yardımcı olursanız -ki asla siz çözmeyin kendi çözsün- o zaman da çocuğunuzla  ilgilenmiş olursunuz.

İşte bu şekilde eğer karşımızdaki kişiyi kendi ihtiyaçlarımıza göre davranırsak hata yapmış oluruz, hele bu en yakınımızdaki kişi ise durum çok daha fena hale gelir. Bana başvuran eşlerde kadınlar "onu çok seviyorum, niye beni  terk ediyor, anlamıyorum" diyorlar ama erkeğin ihtiyacı sevilmekten çok övülmek, siz istediğiniz kadar çok sevin o kendini öven kişiye koşacaktır. Bazı erkekler de geliyor "ben karıma onca iltifatlar ediyorum, her şeyi ile ilgileniyorum, niye beni terk ediyor" diye soruyorlar… Bunun da cevabı ona yeterince sevgi göstermemek olarak algılıyorum. Onlar da ona ilk sevgi gösteren erkeğe gidebiliyorlar, çünkü ihtiyaçları sevgi…

Bazen de anneler babalar "çocuğumuzu çok seviyoruz, niye bu kadar başarısız, anlamıyoruz" diyorlar ama onlara sevgi ve övgü vermek veya göstermek yerine ilgi ve güven duygusunu verememelerinden başarısız olduğunu anlamıyorlar.

Duygular önemli ihtiyaçlar farklı tabi ayrıntıda çok daha karmaşık ihtiyaçlarda var ama bence temel ihtiyaçlar bunlar. Şimdi bir daha bakın bakalım eşlerimize, çocuklarımıza ne veriyoruz? Kendi ihtiyaçlarımızı mı onların ihtiyaçlarını mı?

(Ozanca sağlşık mobbing politika kitabımdan)