"Şu aile hekimleri de bir türlü paraya doymuyor, işte hükümet bütün aile hekimlerine 3000 lira daha zam yaptı, daha ne istiyorlar, hala eylem yapıyorlar, hala söyleniyorlar, hala istediğimizi yapmıyorlar, ne istiyor bu aile hekimleri, millet aç, aç… Haberleri var mı?"

Evet bu sözleri sık sık duyuyoruz, gerek hastalardan gerekse topluma kulak verdiğimizde… Halbuki durumun böyle olmadığını bilseler sanırım çok şaşırırlardı. Nedense konu sağlık çalışanı olduğu zaman halka algı yaratması yapmakta bu hükümetin üstünde hiç bir hükümeti tanımadım. Geçen yıllarda sağlık çalışanın nöbet ücretlerine % 100 zam yaptık demişlerdi halbuki nöbet ücreti ücretlerimiz içinde bizi etkilemeyen sembolik bir paradır. Şöyle ki, saati 6 tl'den 12 tl'ye çıkarttılar, ayda 10 saat nöbet tutsak 60 lira yerine 120 tl alacaktık. Gene pandeminin ilk günlerinde tüm dönerler herkese tavandan yatacak dediler, bunda en şanslı olanlar yüksek döner sermaye ücreti olan idareciler kaymağını yedi, hiç riskleri olmadığı halde risk içindeki sağlık personeli ise ya doğru dürüst para alamadı ya da hastalık kaptı… Sonra da döner sermayede para kalmadı deyip onları asgari ücretten biraz hallice olan maaşları ile bıraktılar. Şimdi ek ödenek sağlanmaya çalışıyor ama bakalım bunun sonu nereye varacak?

Aile hekimlerine gelince bizim sağlık bakanlığından 3 tane talebimiz oldu:

1- Aile hekimleri covit'den dolayı karantinaya alındıklarında yani 14 gün en az maaşlarının yarısı kesiliyordu, hatta bazen bu uzadığında hiç maaş alamıyorlardı. Bizim talebimiz coronadan dolayı hastalanan hekimin maaşı kesilmesin, diğer mesleklerde olduğu gibi biz de maaşımızı alabilelim…

2- Aile hekimleri covit-19'dan dolayı ölüyorlar ve bu hastalığı hastalarından görevlerini yaparken kapıyorlar. 15 yılı doldurmamış bir doktor öldüğü zaman çocuklarına, eşine maaş bağlanmıyor bu yüzden covit-19'dan ölenler meslek hastalığı sayılsın ve bu sayede ailesine, çocuklarına maaş bağlanabilsin, mağdur olmasın istedik.

3-Hastalarla sürekli yakın temasta olduğumuz için virüs yükümüz çok artıyor o yüzden de diğer insanlardan daha çok hastalanıyoruz ve ölüyoruz. Bunu önlemek ve virüs yükümüzü azaltmak için biz de diğer kurumlar gibi esnek mesai yapmak istiyoruz. Buna en çok ihtiyacı olan zaten bizleriz. Bir de maske, dezenfektan, bone, gözlük, elbise gibi ekipmanlarımızın tam ve eksiksiz olarak sağlanmasını istiyoruz, bu sayede hem hasta olmayacağız hem de hastalık yaymayacağız…

Bizim bu isteklerimiz göz ardı edilerek toplumu da bize karşı kışkırtmak için takipli hasta karşılığı yani telefonla aradığımız hasta karşılığı bize para vereceğini ve üstelik 3000 lira gibi afaki bir parayı ödeyeceğini söylüyor. Bu parayı alabilecek aile hekimi çıkar mı bilmiyorum çünkü bu parayı alması için o kişinin 1000'in üstünde hastayı arıyor olması gerekiyor. Ortalama bir aile hekimi 20-30 hasta arıyor yani ortalama bir aile hekiminin alacağı para üç ay için 60-90 tl'yi pek geçeceğini zannetmiyorum. Zaten ben de bu parayı bizden çok daha mağdur olan ve arama işlerini yapan aile sağlığı ebeme vereceğim, az da olsa onun hakkı, devlet o kadarını uygun görmüş…

Yani hiç bir şey göründüğü gibi değil, yine bir algı operasyonu, yine şiddeti sağlık çalışanına çevirmenin yolu, yine bir adaletsizlik, yine bir vurdumduymazlık… Biz ne istiyoruz, o ne veriyor. Biz de böyle hükümete minnet etmemiz bekleniyor. Biz görevimizi zaten canımız pahasına yapıyoruz, yapacağız ama ne kadar dayanırız, ne kadar yaşarız, bilemiyoruz… Aklımız ardımızda bırakacaklarımızda, biz sadece onları düşünüyoruz. Başkaca bir isteğimiz yok zaten…

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)