Okumadığımız için; dürüst ve yetenekli politikacıları, donanımlı ve liyakat sahibi yöneticileri seçemiyoruz.

Okumadığımız için; hakkımızı aramıyor, yanlışlıklara karşı hesap sormaya, sorgulamaya yetecek bilgi ve cesareti kendimizde bulamıyor, her şeyi kaba kuvvetle halletmeye çalışıyoruz.

Okumadığımız için; trafikte yaşanan kavgalar, kadına şiddet, kazalar ve can kayıpları eksik olmuyor, işyerlerinde meydana gelen ihmaller sonucu her yıl onlarca ailenin ocağı sünüyor.

Okumadığımız için; yolsuzluklara, haksızlıklara sessiz kalıyor, görmezden geliyor ve meşru zeminde dahi tepkimizi gösteremiyoruz.

Okumadığımız için; demokrasiyi, insan haklarını, özgürlüğü, şeffaflığı, saygıyı, erdemi yeterince kavrayamıyoruz. 

Okumadığımız için; hurafelere, dogmalara, Cemaat ve tarikatlara, yalanlara, Arap hikayelerine, batının insanlık dışı hayallerine daha fazla inanıyoruz.

Umarım, biz de günün birinde çok okuyan, gelişmiş toplumlar gibi bilgi toplumu oluruz...

Kitap okumamanın faturasını ağır ödüyoruz. Hemen her şeye çabucak inanıyoruz. Bu yüzden cahillik ve yoksulluk başımızın belası olmaya devam ediyor. Bugün her ne sıkıntı çekiyor ve yaşıyorsak; az okuyan, az düşünen, sorgulamayan, liyakatten yoksun insandan çekiyoruz. Cahilliği, bilgisizliği, sahtekarlığı, insanları karalamayı, aldatmayı erdem sayıyoruz... Acaba bu halimizle başta kendimize ve topluma zarar verdiğimizin farkında mıyız?