Hayat sürprizlerle dolu…
Her gün farklı şeylerle karşılaşıyoruz…
Ama nedense
"…mış gibi" yapıyoruz hep…
Güçlüymüşüz gibi…
Canımız hiç yanmazmış gibi…
Hep mutluymuşuz gibi…
Oysa kalmamış hayatın tadı tuzu...
İçimizdeki sevgi-saygı öleli bir hayli zaman olmuş…

Çıkmıyor artık sokaklarımıza güzellikler…
Geçmez oldu evimizin önünden mutluluk…
Kalbimizin kıyılarına gömdük sevgiyi...
Çok diyarlar aştı, çok canlar yaktı güven duyduklarımız…
Yandık, kavrulduk hak etmediklerimize…
Çok köz topladık avuçlarımızda…

Kırıldık, incindik hep ama yine de
topladığımız saçlarımızı savurduk umursamazlığa…
Değmediğini anladık ömrümüzü adadıklarımıza…
Bir parça ayrılık, bir parça keder…
Gömdük toprak altına, yeniden dirilene kadar…
Yaşamak için bir nefes yeter...
Umutlarımız hep taze bizim,
Küllerimizden yeniden doğana kadar….