Hayat sürprizlerle dolu derler ama son zamanlarda nedense güzel sürprizlere hasret kaldık... Geçim derdi, mutsuzluk, samimiyetsizlik, sevgisizlik, saygısızlık, ilgisizlik iyice sardı etrafımızı... Ne şaka, ne espri yapıp kahkahalar atamıyoruz artık... TV'lere bakıyorsunuz sıkıntılı filmler, diziler, yarışmalar... Güzel aile dizilerine hasret kaldık... Esprili komedi filmi diye yutturdukları da belden aşağı pis küfürlerle dolu... O küfürlerin de nesine gülünüyorsa anlamış değilim... İnce zeka ürünü esprili aile dizilerini, filmleri, dizileri özledik... Bunca mutsuzluk, umutsuzluk içinde çekip gidesi geliyor insanın... Yine bu duygularla sarmalanmışken, aşağıdaki güzel yazıyı okuyunca bu güzelliklere ne kadar uzak kaldığını farkediyor insan... Yapamayacağımız veya yapacak gücü bulamayacağımız şeyler olduğu için mi acaba? Yoksa şehirleri terk edemediğimiz için mi?

İnan Durak Taş imzalı güzel bir yazı sunuyorum...

"Diyorum ki;
Toplasak tası tarağı
Kapatsak telefondaki tüm hesapları
Hiç kimsenin bilmediği
Bir köye yerleşsek.
Yolları tozlu
Evleri gecekondulu
Küçük bir bahçesi
Bahçesinde köpeği
Yemişler dikelim fidandan
Biraz da domates falan
Aksam erken yatıp
Sabah ezanıyla uyansak
İlk önce bahçeye inip
Çiğ düşmüş biberleri toplasak
Ağaçları sulayıp fesleğenleri okşasak
Ayağımız toprağa bassa
Gelen geçenle selamlaşsak.
Etrafımızda kuş sesleriyle
Balkonda bir kahvaltı
Kahvaltıda tereyağlı köy yumurtası
Sokakta top oynayan birkaç çocuk
Çocuk seslerine karışan sokak satıcıları.
Akşam olunca çeksek perdeleri
Sobayı yakıp kestane atsak
Kıvrılıp miskin bir kedi gibi yerdeki mindere
İliklerimize kadar uykuya dalsak.
Diyorum ki gitsek buralardan
Ardımızda lüzumsuz telaşlar
Heybemizde yeni huzur.
Tek derdimiz yumurtlamayan tavuk
Çürümüş domates
Çiçeğine dolu vurmuş kiraz olsa.
Ne trafik gürültüsü
Ne bir yere yetişme arzusu
Tüm bu kargaşayı şehirlere bıraksak
Ağrıyan başımızı,
Yorgun ayaklarımızı alıp
Kirlenmiş ruhumuzla
Yola koyulsak..
Diyorum ki
Gitsek buralardan
Ne varsa bizi yaşamaktan alıkoyan
Arkamızda bıraksak.."