Kadın sabah kalkmış, aynaya bakmış ve kafasında yalnız üç tel saç görmüş.
" Hım, demiş galiba bugün saçımı örgü yapacağım. "
Öyle de yapmış, günü de harika geçmiş.
Ertesi gün kalkmış, aynaya bakmış, kafasında iki tel saç kalmış.
" Hım. " demiş, " bugün saçımı ikiye ayıracağım."
Dediğini de yamış, harika bir gün geçirmiş.
Bir ertesi gün yine kalkmış, aynaya bakmış, kafasında tek tel saç var.
" Tamam, tamam. “ demiş. “ artık bugün atkuyruğu yaparım."
Öyle de yapmış ve çok çok güzel bir gün geçirmiş.
Daha bir ertesi gün aynaya baktığında, kafasında bir tek tel bile kalmamış.
" Wow! " diye bağırmış. " Bugün saç derdim yok."

Keşke hayata böyle bakabilsek..

Pandemi nedeniyle her ne kadar hayattan, sevdiklerimizden koptuğumuzu düşünsek de, eski günlük aktivitelerimizi özlesek de, hayata bakış açımız herşeyimizdir.
Her ne kadar maske ile de gezsek, kolonya olmazsa olmazımız olsa da, geleceğe umutla bakabilmek büyük başarıdır.
Tanıdığımız herkes kendi savaşa yaşıyor hayatla…

Kimileri geçim derdiyle boğuşuyor, kimileri de sevdiklerini kaybetmenin acısıyla kavruluyor...

Olabilsek de, birbirimizin dertlerine çare olabilsek…
Bunun ilk ve ön güzel önceliği şu pandemi yasaklarına uymak…

İlla ki yasak ve kısıtlama mı getirilmesi lazım?
Ne olur sanki, önce kendi sağlık ve hijyenimize sonra da çevremize dikkat edebilsek…
Kimsenin kimseyi düşünmediği, bananeciliğin tavan yaptığı şu günleri atlatabilsek hep birlikte…
Eski güzel günlerimize dönebilsek…
Yürekten düşünüp sevsek kendimizi, ailemizi, çevremizi..
Ne olur ki sanki… Ne kaybederiz...