AKP 2002 yılında iktidara geldiğinde, en önemli hedeflerinden biri yolsuzlukla, yoksullukla, yasaklarla mücadele edilmesiydi. O günkü AKP iktidarının bu kararlı adım atışı herkesi umutlandırmıştı. O günlerde kendi adıma dünyanın belki de en mutlu insanlarından biri bendim. Ve kendi kendime "çok şükür bu üç illetten milletçe kurtuluyoruz" diye çok sevinmiştim. Çünkü biliyordum ki, iliğimizi ve kemiğimizi kemiren bu üç sorunu ortadan kaldırırsak, gerisi kendiliğinden gelir, bizi kimse tutamaz, Türkiye gerçek anlamda çağ atlar, refah, güven ve huzur içinde yaşayan bir ülke oluruz. Bugün geldiğimiz noktaya bakıyorum, bu üç "Y" yani yoksulluk, yolsuzluk, yasaklar katlanarak kaya gibi karşımıza dikildi ve bunlara yenileri eklendi.

Görünen o ki, bu üç Y'nin ortadan kaldırılmasına yönelik  umut da artık kalmadı. 2002 yılının AKP'si gitmiş, yerine gerginlik, vurgun, talan, çıkar, rant, tehdit üzerine inşa edilmiş, olup bitenleri seyreden siyasi bir anlayış gelmiş! Elbette bu ülkeye yol, köprü, tünel, liman, havaalanı lazım. Bunlar yapıldı da. Ama bunlardan daha önemlisi birinci sınıf demokrasi, adalet, hukuk, şeffaflık, huzur lazım, üretim lazım, aş-iş lazım, refah lazım, eşit paylaşım lazım, özgürlük lazım. Bugün toplumun yarısına yakını yoksul ve işsiz! Daha doğrusu yoksullaştı. Hiçbir toplum yoksulluğa, yolsuzluğa, yasağa, yalana, talana, vurguna, siyasi gerginliğe daha fazla dayanamaz. Bu devran bu şekilde daha fazla devam edemez, etmemeli!
 

KULA KUL OLMAK!
Kula kul olmak, dalkavukluk, el etek öperek bu yolla kendisine gelecek hazırlamak, Osmanlı'dan bize kalan en büyük miras oldu. Atatürk'ün ölümüyle birlikte yeniden filizlenen tarikatçılık, cemaatçilik uygar bir toplum olmak isteyen Türk milletinin başının belası oldu. Düşünün 21. yüzyılda tarikat veya cemaat şeyhinin dizinin dibinde el etek öpen bir toplum, o kişiden medet bekliyor. Dini bütün bir insan, gerçek dindar bir insan Allah, Kur'an ve Peygamberden başkasına itibar etmez. Gerçek Müslüman olmanın da gereği budur. Elin oğlu okuduğu okuldan en az 3-4 lisan öğrenerek mezun olurken, ilimde bilimde büyük başarılara imza atarken, biz yeniden ümmetçiliğe özeniyoruz.

Bu milletin; çağdaş, bilgi toplumu, kültürlü, refah seviyesi yüksek, kendi hür iradesini kullanması için yüksek standartlı demokrasiye sahip olmanın önü hep kesilmiştir. Düşünüyorum da, toplumun yoksul ve cahil kalması, sanki birileri tarafından özellikle istenmiş. Günümüz ümmetçiliğinden, tarikatçılıktan, cemaatçilikten medet umanlar, fazla değil, sadece Kur'an-ı ve Nutuk'u iyi okusalardı, ne bugünkü ümmetçiliği savunurlardı, ne de tarikatların ve cemaatlerin tuzağına düşerlerdi. Cumhuriyeti 98 yıl önce kurulmuş, çağdaş uygarlık ve onun da üstüne çıkılması hedef olarak gösterilmiş Türkiye gibi bir ülkenin düştüğü duruma bakın! Ülke, Organize suç örgütü liderinin iddialarıyla çalkalanıyor. Yargısı ve medyası susmuş bir Türkiye! Bu yaşananlar bir başka ülkede olsaydı, ülkeyi yöneten siyasi iktidar ya istifa etmişti ya da seçime gitmişti.  Ne yazık ki herkes çıkar ilişkilerin kölesi haline gelmiş.