Yaşadığımız şu dünyaya bakıyorum da, insanı ve insanlığı öldürme adına yapmadık kötülük bırakmadık. Her şeyden önce insanlığın yaşam alanı olan tarım arazilerini, ormanları, doğayı, hayvanları yok ederek, işe koyulmuşuz. Bütün bunları kibrimizin, hırsımızın, çıkarımızın, bitmek ve tükenmek bilmeyen arzularımızın esiri olarak, insanı ve insanlığı öldürmek adına en küçük bir tereddüt dahi göstermeden insanlığı öldürdük!

İnsanları aç ve susuz bırakarak, zulme, haksızlığa ve adaletsizliğe göz yumarak, insanlığı öldürdük. İnsanları yetersiz sağlık koşullarıyla baş başa bırakarak, insanlığı öldürdük. Paylaşmayı ve yardımlaşmayı unutarak, insanlığı öldürdük. Makam, mevki, para uğruna kendi hegemonyamızı kurarak, insanlığı öldürdük. Adaleti, güveni, dürüstlüğü yok ederek, insanlığı öldürdük. Ahlakı, masumiyeti, samimiyeti öldürerek, insanlığı öldürdük. Merhameti, vicdanı, sevgiyi, saygıyı, hoşgörüyü öldürerek, insanlığı öldürdük. Haklının güçlü olduğu değil, güçlünün haklı olduğu bir dünya düzeni kurarak, insanlığı öldürdük. Bizden olmayanları dışlayarak, ötekileştirerek insanlığı öldürdük. Kültürü, sanatı, sanatçıyı yok sayarak, insanlığı öldürdük. İnsanları ve insanlığı taassuplarımıza  kurban ederek, insanlığı öldürdük. İnancı, vefa duygusunu bitirerek, inanlığı öldürdük. Değerli olan, olması gereken her şeyi değersiz kılarak, insanlığı öldürdük. Haksızlıklar karşısında susarak, yapılan hata ve yanlışları destekleyerek, insanlığı öldürdük..

Hatalarında inat eden insanlar, artık dibe vurmuştur. Bugün iftira attıkları insanlığın hesabını, yarın gelecek nesillere veremeyeceklerdir. Bugün insanlığın üzerindeki leke ise kurşunlarla, bombalarla öldürülen ya da bu zulümden kaçarken boğularak ölen çocuklarımızın kanıdır. Bu lekeyi hiçbir güç insanlığın üzerinden temizlemesi mümkün değil.

Eskiden göl olan insanlık, bugün bir avuç suya dönüştüyse bunun vebali bu dünyada yaşayan her insanın üstündedir.

İyi bir insan olmanın yolu; öncelikle sosyal, mesleki ve kültürel alanda yasalara ve toplumsal kurallara uymadan geçer. Dürüst, saygın ve onurlu bir yaşam tarzı sürdürebilmek akla gelen ilk şartıdır. Toplum olarak çevremizdeki güzelliklerden, insani değerlerden çok, çirkinliklere ve ahlaksızlıklara duyarlı hale gelmişiz. Gerçek anlamı ile "insan olmak" derken, çevreme, topluma, dünyaya şöyle bir göz atıyorum. İnsanoğlu bugüne kadar hep öldürmüş, katletmiş, yakmış, yıkmış, kandırmış, soymuş, hak yemiş, ezmiş, baskı yapmış ve zulmetmiş. İnsanoğlu, bugün hala bunları yapmaya devam ediyor.

insan olarak dostlarımızın, yakınlarımızın kara günlerinde, sıkıntılarında, acılarında, ıstıraplarında, açmazlarında, yokluklarında hiçbir özel davete gerek görmeksizin hemen yanında, yanı başında olabiliyor muyuz? Yok eğer olamıyorsak, bu demektir ki, insanlığı öldürmüşüz. Daha doğrusu insanlığımızı yitirmişiz!