Günümüzde hüküm süren kapitalist sistem ve gelişen teknoloji insanları güçlü olmaya zorladığından dolayı insanlar, kendilerini güçlü kılacak yolları ararken özlerinden koptular. Güçlülerin kazandığı bir dünyada insanlar, parasal olduğu kadar imaj olarak da zenginleşmek istemektedir. Bedensel hastalıklarımızdan çok, ruhsal hastalıklarımız ön plana çıkıyor. Depresyon ve mutsuzluk çağımızın en önemli hastalığı haline geldi. Bizi mutsuz eden şeyleri hayatımızdan çıkarmayı bir türlü başaramıyoruz. Sürekli beklenti içinde olmak, elimizdekiyle yetinmemek, hep daha fazlasını istemek, bizi hastalıklı bir hale getiriyor.

Yaşamlarında sadece dış görünüşe önem vererek manevi gücü önemsemeyen insanlar, sürekli bir huzursuzluk ve endişe içerisinde yaşamaktadırlar. Kapitalist sistemin acımasızlığı karşısında kendi çıkarlarını koruyarak ayakta durmaya çalışan insanlar, kendi çıkarlarını insanlığın çıkarlarından üstün tutmaya başlamıştır. Yaşama sadece kendi dar pencerelerinden bakarak fikir insanlarının görüşlerini dahi kabullenmeyen insanlar, kendilerine öyle bir özgüven duymaktadır ki adeta bir özgüven zehirlenmesi yaşamaktadırlar.

Kendi düşünce ve yargılarını ön plana çıkararak dünyayı düzelteceğine inanan insanlar, kendi yaşantılarına dahi hükmedemeyecek kadar acizdirler. Günümüzde haksız insan bulmak imkansızdır. Çünkü her insan, haklı olduğuna inanmaktadır. Haksız olduğunda dahi kendini haklı olduğuna inandıran insan ise kendi zihnini kendi eliyle zehirler.

Günümüz insanının en büyük hastalığı cehalettir. Cehalet yüzünden yaşadığımız toplumda başımıza gelmedik felaket kalmıyor. Açgözlülük, aşırı ego, empati yoksunluğu, vicdan eksikliği, stres ve akıl noksanlığı da günümüz insanının en önemli hastalıkları arasında yer alıyor.  Stres deyip geçmeyin. Normal seviyede olduğunda insanların başarıya ulaşmasına yardım eden stres, kronik hale geldiğinde pek çok hastalığa yol açabiliyor.

Günümüz insanının bir başka hastalığı da yalnızlıktır. İnsan, yalnız iken o kadar aciz bir varlığa dönüşür ki kendinden, gerçeklerden ve her şeyden kaçar. Bu kaçış ise insanı zamanla yaşama kayıtsız hale getirerek kendi zevkine düşkün yaşamaya iter.

Çağımızın bir diğer hastalığı da paranoid kişiliktir. Pek çoğumuzda mesleklerin insan kişiliğinde meydana getirdiği değişime dikkat eder ve insanlara bazı tanımlarda bulunur.  Paranoid kişilikler ve bu hastalığa yakalananlara karşı nasıl davranılması gerektiği önemlidir. Kişilik bozukluğunun temelinde başkalarına karşı duyulan güvensizlik ve kuşkuculuk yatar. Basit bir hastalığa yakalanıyoruz, hayata lanet okuyoruz.. Başkaları niye hastalanmıyor, niye ben diye sızlanıyoruz.. Bizlerden daha kötü, iyileşme umudu olmayan hasta ve hastalıklar var, onları düşünüp nedense halimize şükretmiyoruz.

Dünyaya geniş bir vizyondan bakamayan, bir misyon yüklenemeyen günümüz insanlığı, kaliteli bir yaşam süremediği gibi burnundan kıl aldırmayacak derecede kibirlidir. Bu kibir yüzünden yaşamın küçük ayrıntılarını fark edemeden direkt büyük resme bakmaya çalışan insanoğlu her zaman kaybetmeye ve mutsuz olmaya mahkumdur.