Yaşanan toplumsal olaylar, maksadını ve amacını aşan siyasi söylemler sonucu yaratılan gerginlikler, ekonomik sıkıntılar ve bir türlü çözülmeyen temel sorunlar nedeniyle mutsuz bir toplum olduk. Aslında toplumda mutlu bir yüze rastlamak neredeyse imkansız hale gelmiş. Hiç kimse yaşamından ve bulunduğu ortamdan memnun değil. Zengin olan da, olmayan da mutsuz! Çünkü ülkemizde her gün öyle akıl almaz gelişmeler, dehşet verici kadın cinayetleri, kavgalar ve şiddet olayları oluyor ki, insanın bu durumda mutlu olması mümkün değil. Hiçbir şey düşünmeyip sadece TV kanallarındaki haberleri, dizileri, seviyesiz tartışma programlarını izlemek dahi insanı mutsuz kılmaya yetiyor ve artıyor. Yaşananlara bakıldığında, toplum olarak güzel haberlere, umut verici gelişmelere hasret kaldık.

Eğer mutsuz bir toplum yaratmışsanız, bundan en çok zarar görecek olan devlettir. Devleti ayakta tutan kavramların başında adalet ve güven duygusu gelmektedir. Bu iki kavramın sarsıldığı bir devlette insanlar ya kendi başlarının çaresine bakarlar, ya da o devletten kaçış başlar. Bu durumda ülkeyi yönetenlerin, siyasetçilerin, bürokratların mutsuz toplum değil, mutlu toplum yaratmanın gayreti içinde olmaları gerekmez mi? Ama bakıyorsunuz onlar da mutsuz!

Millet sahipsizliğe, ayrımcılığa, kutuplaştırıcı söylemlere terk edilmiş, adaletsizlik, haksızlık, hukuksuzluk, doğa katliamı, ihmal, aymazlık, yolsuzluk, işsizlik, yoksulluk, rüşvet, sorumsuzluk, denetimsizlik ve açgözlülük ülke gündemine oturmuş. Her şey çıkar ilişkilerine bağlanmış. Türkiye tam anlamıyla haksız kazanç cennetine dönüşmüş. Ülke nüfusunun yarısından fazlası yoksul durumda. Herkes geçim derdine düşmüş. Yaşanan bunca sorunların üstüne bir de Koronavirüs salgını eklenince, toplumun mutsuzluğu bir kat daha artmış. Canımızdan çok sevdiğimiz ülkemizde istiyoruz ki; huzur, güven, adalet olsun, işsizlik, yoksulluk, yolsuzluk, yalan, hırsızlık, talan olmasın, ülke daha şeffaf yönetilsin, bakım bakalım ondan sonra toplumda ne mutsuzluk, ne umutsuzluk kalır, ne kargaşa ve ayrımcılık kalır, ne de şiddet ve gerginlik olur. Bu durumda hiç kimse demokratik olmayan yollara başvurarak hak aramaya da kalkmaz…

Bu mutsuz tablodan olsa gerek, toplumda sevgi, saygı ve hoşgörü ne yazık ki kalmamış. Bunun yerini saygısız, kural tanımayan bir toplum almış. Bakıyorum da, kimsenin kimseye en küçük bir tahammülü kalmamış. Oturduğu apartman veya sitedeki komşusunu tanımayan, öldüğü komşusundan haberi olmayan, en küçük bir tartışmada silaha sarılan kavgacı bir toplum haline gelmişiz. Mutsuz toplum olmanın yanında, sorumluluklarımızı da bir kenara bırakmışız. Her alanda ve her konuda ihmal ve denetimsizliğin bedelini ağır ödüyoruz. Ülkenin temel sorunları her defasında unutularak, sürekli yeni gündemler yaratılıyor. Bu durumda insanlar nasıl mutlu olsunlar?

Aslında Türk insanı mutsuz bir toplum olarak yaşamayı hak etmiyor. Türk halkı mutsuz bireyler olmaya değil, çağdaş değerler içinde yasamayı ve yaşatmayı hak ediyor. Hepimiz kendimizden çok, çocuklarımıza ve gençlerimize mutlu bir gelecek bırakmak için çabalıyoruz. Aslında toplum olarak yaşamanın ve yaşatmanın da amacı bu değil mi?