Biz Atatürk'çüler olarak Atatürk'ü neden sevmediklerini mantığımız bir türlü almıyor.

Nasıl olur da bir ülkenin halkı kendisini işgalden kurtaran, kölelikten kurtaran, ona şerefli ve insanca, özgür bir yaşam kuran kurucusundan nefret eder?

Artık öyle bir hale geldi ki; Kurtuluş Savaşı’na "tiyatro", heykellerine "put" diye saldıranlar ve en kötüsü yazılı, belgeli tarihin yalan olduğunu iddia eden cahiller.

Bakın Atatürk'ü neden sevmiyorlar?

Atatürk’ü sevmiyor;
çünkü halk olmayı istemiyor, ümmet olsun biri onu GÜTSÜN istiyor.

Sevmiyor çünkü derdi vatan, bayrak, millet, birlik falan değil. Kendisi gibi BİAT etsin istiyor.

Sevmiyor çünkü "Allah, kitap" deyip HIRSIZLIK yapsın, kimse hesap sormasın istiyor.

Sevmiyor çünkü medeni kanun, hukuk falan işine gelmiyor.

İstediğine tecavüz etsin, sıkıldığı kadını sorgusuz sualsiz kapının önüne koyabilsin istiyor.

Sevmiyor çünkü yaşadığı yerin İÇİNE EDİP, içine edemediğı bir cennetin hayaliyle yaşıyor.

Sevmiyor çünkü sanat, kültür, doğa, ilim-bilim falan işlerine gelmiyor.

Sevmiyor çünkü cemaat ve tarikatlara dayalı LAİKLİK yeine hilafet olsun istiyor.

O istiyor ki BEYNİ hiç çalışmasın,
yan gelip yatsın, küfredeni sevsin, yalan konuşanı alkışlasın, ağaç keseni baş tacı etsin.

Sevmiyor çünkü onun yaşayamadığı hayatı o ATATÜRKÇÜLER yaşıyor, onun giyemediği kıyafetleri ATATÜRKÇÜLER giyiyor, onun anlamadığı insanca sohbetleri ATATÜRKÇÜLER yapıyor.

Hayalini kurduğu hayatı Atatürkçüler yaşıyor.

Eline ilk para geçtiğinde de, o Atatürkçülerin yaşadığı yere taşınıyor, çocuğunu onların okuluna yolluyor.

İçten içe biliyor kendisi gibi olanların SAPKINLIĞINI, içten içe biliyor insanca yaşamın Atatürk'ün yolundan geçtiğini. Ama itiraf edemiyor.

Biliyor kendisi gibi olanların İNSANLIKLA alakası olmadığını.

Korkuyor yutarlar onu diye.
Gene de, ilk kıçı sıkıştığında "iki ayyaş" dediğinin gölgesine sığınıyor, afişlerini asıyor partisinin binasına yıllar sonra.

Biz Atatürkçü'ler, Atatürk'ü neden seviyoruz?

Bizlere bağımsız bir vatan, cumhuriyet gibi bir rejimi armağan ettiği için, Atatürk'e sonsuza dek minnettarız.

Çünkü bizler hiç KANDIRILMADIK.
Bizler hiç o kadar güzel salak AYAĞINA yatmadık.

Ne "ona dokunmak ibadettir" dedik, ne de peygamber ilan ettik.

Biz onu bizim gibi olduğu için, bir ATA gibi sevdik.

Ömrünü kendi yakınlarının cebini doldurmak için değil, milletine adadığı için sevdik.

En nihayetinde;
Yaşımız kaç olursa olsun.

Bizler Atatürk'çüler olarak "Ey Türk Gençliği!" nin gençleri, Atatürk'ün askerleriyiz.

Son nefesime kadar "ATATÜRKÇÜYÜM"

ATATÜRKÇÜ olduğum için gurur duyuyorum.