Koronavirüs salgınıyla birlikte tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de birçok alışkanlığımız değişti. Önce, "tokalaşma, öpüşme ve sarılma" gibi selamlaşmayı ve sevgi gösterme biçimimizi değiştirdik. Ardından da el yıkama sıklığımız arttı, dezenfektan ve maske kullanımı gibi yenilikler girdi hayatımıza.

Genç bir nüfus olduğumuz için geçmiş yıllarda bizden önceki neslin yaşadığı savaş, kıtlık, salgın hastalık yüzü görmedik. Görenler de zaten bu dünyadan göçüp gitti. Genç nüfusumuz koronavirüs salgınıyla karşılaşınca, getirilen kısıtlamalara ve kurallara başlangıçta uymada zorluk çekti. Ancak zaman içerisinde kurallara ve kısıtlamalara uymayı öğrendik. Böylece koronavirüs süreci yaşam tarzımızı giderek değiştirdi. Har vurup harman savuran, günü birlik yaşayan bir toplum iken, daha temkinli, tasarrufa önem veren, kurallara büyük ölçüde uyan bir toplum olmayı öğrendik...

Her şeyden önce kendi kendimize yetebilmeyi öğrendik. Tatil yapmadan da yaşanabileceğini ve mutlu olunabileceğini öğrendik. İnternet üzerinden bilgisayarla  evden çalışmayı ve eğitimi öğrendik. Çılgınca eğlenmeden de yılbaşını evlerimizde geçirebileceğimizi öğrendik. Sinemaya, tiyatroya gitmesek de diyebildik...

Çantamızda kolonya taşımayalı uzun zaman olmuştu. Özellikle ileri yaştaki büyüklerimizin bir alışkanlığı olan kolonya taşıma ve eve gelen misafirlere ikram etme, koronavirüs sayesinde bu geleneğimizi bir kez daha hatırladık...

Evlerimize zorunlu kapatıldığımız, dışarıya çıkma yasağı geldiği günlerde ev hayatımızda yiyeceklerimiz de, iyilik yapma isteklerimizin kabardığı iyiliksever insanlar olduğumuzu hatırladık...

Bugüne kadar duyduğumuz ancak yaşamadığımız günleri yaşamaya başladık. Unuttuklarımızı yeniden hatırladık. Evlerde ekmekler yapmaya, yani üretmeyi öğrenmeye başladık. Açlık duygusundan korkarken, çöplere atılan yemeklerin, ekmeklerin utancını yaşadık ve israfın ne demek olduğunu anladık...

Eski yıllarda olduğu gibi bir göz odada yaşanabildiğini anlarken, şimdi bunca zaman neleri ne uğruna talan ettiğimizi sorguluyoruz. Beton yığınlarının üzerlerindeki göz alıcı çizgilerin değil de, tarlada, bahçelerde çalışan çiftçilerin avuçlarındaki o emek çizgilerinin paha biçilemez olduğunu anladık…  

Dünyayı etkisi altına alan bu Koronavirüs belası, eninde sonunda bitecek. Ancak insanlar şunu merak ediyor.  Acaba bu virüs sonrası daha uygar bir dünya düzeni kurulacak mı, kurulacaksa bu nasıl olacak?  Şimdi herkesin kafasındaki soru bu. Acaba virüs sonrası; insanlar kendilerini çek edecek mi, nerede yanlış, nerede doğru yaptığını sorgulayacak mı, ülke liderleri daha adil olacak mı, savaş bitecek mi, zulümler sona erecek mi, açlıktan ve yoksulluktan ölenlerin sayısında azalma olacak mı, siyasi gerginlikler sona erecek mi? Kötülüklerin daha az yaşandığı yeni bir dünya düzeni mi kurulacak, yoksa bir müddet sonra eskiye devam mı edilecek? Umarız koronavirüs sonrası ülkemizde ve dünyada daha adaletli, daha paylaşımcı, daha barışçıl, insani değerlerin daha çok öne çıktığı yeni bir dünya düzeni kurulur.