Türk siyasi hayatında siyasi üslup hiçbir zaman son yıllardaki kadar bozulmamıştı. Hatta karşılıklı hakarete varmamıştı. Geçmişte siyasi tartışmaların en sert ve yoğun olduğu dönemde, hiçbir siyasetçi karşıtlarına "ulan", "haysiyetsiz", "şerefsiz”, "onursuz", "alçak”, "hain" gibi sözleri sarf etmedi.

İktidar ile muhalefet arasındaki çekişmeler siyasetin her döneminde yaşandı ve yaşanmaya da devam etti, ama son yıllarda yaşanan tablo gibi bir tablo ortaya çıkmamıştı. Türk siyasi hayatına damgasının vurmuş siyasetçilerden İsmet İnönü, Celal Bayar, Adnan Menderes, Süleyman Demirel, Bülent Ecevit, Alparslan Türkeş, Necmettin Erbakan, Turgut Özal, Yıldırım Akbulut, Mesut Yılmaz, Tansu Çiller ve beraberlerinde partileri yöneten diğer siyasetçiler, başbakanlar, bakanlar arasında sert rekabet yaşanmasına rağmen, siyaset "belirli ve hassas bir üslup seviyesinin altına" inmedi.

Siyasetçiler, birbirlerini en sert şekilde eleştirir, ancak siyasi nezaket, saygı sınırlarını aşmazlardı. Bir törende buluştuklarında, toplumun önünde medeni şekilde el sıkışırlardı. Bir de dönüp bugüne baktığımızda, "hoşgörünün yerini kin ve nefret artırıcı" söylemler aldı. Cami avlularındaki Cenaze törenlerinde bile "uzatılan eli sıkmayanlar" ortaya çıktı.

Vatandaş haklı olarak "kendisini de etkileyen" bu tabloyu soruyor; "Bu işin sonu nereye varacak. Siyasetin merkezi Ankara'da üslup böyle olursa, topluma yansıması nasıl olur? Ülkenin içte ve dışta çözüm bekleyen yığınla sorunları var. Acaba siyasetçiler, bu üsluptaki kavga yerine, birlik ve beraberliğin zorunlu olduğunu görmüyorlar mı?.."

Türkiye korona virüste nasıl hep birlikte önlem alıyorsa, aynı şekilde ahlaksızlık ve nezaketsizlik virüsüne karşı da hep birlikte önlem almalıdır. Siyasetteki bu virüs iktidardan muhalefete de bulaşmış durumda. Bu hastalık toplumun bütün katmanlarına bulaşmış durumda. Ne yazık ki toplumda barışı, adaleti, adabı, nezaketi, birlik ve beraberliği ortadan kaldırıyor.

İdare edenler ile idare edilenler arasındaki ilişkilerde artık büyük kopmalar bulunuyor. Korona virüste ve bazı konularda nasıl ortak hareket edebiliyorsak, siyasette de; birliği, beraberliği, dirliği, düşünmeyi, tedbir almayı, katılmayı ve bunlarla birlikte katlanmayı öğrenmeliyiz. Siyaset yönetme, halkın arzu ve isteklerini yerine getirme sanatıdır. Siyasetçisi, halkı, herkes birbirine bağırıp çağırıyor; hakaret ediyor. Bu virüsü hep birlikte ortadan kaldırmak zorundayız. Bu virüsü yenmenin tek yolu da 'Düşünce özgürlüğü’ ve 'nezakettir.' Siyasi ahlakı, adabı ve nezaketi Türkiye'nin, hayatın her yerine her safhasına yaymamız gerekiyor. Bunu beceremezsek siyasetteki bu nefret içeren üslup tüm topluma yayılmaya devam edecektir.
 

Gazetecilikte 50'inci yılımı geride bıraktım. Türk siyaset sahnesinde böylesine bir üslup ne gördüm ne yaşadım. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak, siyasetçilerimizden, "hangi seviyede olurlarsa olsunlar, bu ötekileştirici ve kutuplaştırıcı üsluba son vermelerini istemek" hakkımızdır diye düşünüyorum. Soruyorum; "Bu üslup bu kavga, Türkiye'yi nereye götürür, ya da siyasete ve siyasetçiye ne kazandırır?" İktidar ve muhalefet arasındaki sert üslup tartışmaları vatandaşlar arasında bölünmeye yol açıyor. Türkiye'nin barışa ve huzura ihtiyacı var. Bunun için de milleti bütünüyle kucaklayacak söylemler hakim kılınmalıdır.

SİYASİ ETİK KURALLARI
Siyasi etik/ahlak kuralları, çağdaş demokratik standartlarda uygulamaya konulmadığı sürece;

- Yolsuzlukların, ihalelere fesat karıştırılmasının, hakarete varan sert üslup tartışmalarının önüne geçilemez,

- TBMM’nin ve siyasetin çıkar kuşatmasına alınması, sona erdirilemez, siyasetin saygınlığı korunamaz.

Gelişmiş demokrasilerde olan, siyasi etik kuralları ülkemizde de uygulamaya konulmalıdır. Bu düzenlemelerin etkin işleyişi ve denetimi için parlamento içi kurumsal mekanizmalar işletilmelidir. Dünyada bu tür düzenlemeleri yapmış pek çok parlamento bulunmaktadır. İstenirse, bizde de bu tür düzenlemeler pek ala yapılabilir..