Çevresi sürekli ateş çemberiyle, içi hainlerle, dışı ülkeyi bölmek isteyen düşmanlarla dolu olan Türkiye Cumhuriyetini yönetmek elbette kolay değil. Atatürk ve İnönü, savaş alanlarında düşmanla göğüs göğüse çarpışarak hem bu ülkeyi kurtardılar, hem cumhuriyeti kurdular, hem tüm yokluklara ve hainlere rağmen Türkiye Cumhuriyetini liyakat esasına göre yönettiler, ne kandırdılar, ne de kandırıldılar. Kaldı ki o dönemlerde, bugünden çok daha fazla vatan haini vardı. Ülkeyi yönetenler; dünyaya devlet adamı vasfıyla örnek olan Atatürk ve İnönü'nün devlet yönetiminden örnek alsalardı, bugün ne terör bu noktaya gelirdi, ne hain darbe girişimi olurdu, ne de ekonomik krizler bu kadar derin yaşanırdı.

Ülkede yaşanan her türlü olumsuzluğu dış güçlere bağlamak, sorumluluk almamak, ya da muhalefetin üzerine yıkmak kolaycılıktır, devlet adamlığından yoksunluktur. İktidar olmak demek muhalefet partilerini, muhalif basını yok saymak demek değildir. Tam tersine eleştirilere kulak vermek, Meclis'te verilen önergeleri dikkate almaktır. Siyasi iktidar; 19 yıl boyunca ne yaptıkları hataları kabullendiler ne de kimseyi dinlediler. "Biz yaptık oldu bitti" deyip ülke yönettiler. Kendi yaptıkları yanlışlardan ve hatalardan dolayı sorumluluk yüklenmediler. Düz yolda düşseler bile suçlayacak insan aradılar etraflarında. Bir başarısızlık yaşadıklarında kendilerinden başka herkesi sorumlu tuttular.

Türkiye'nin sorunu; iktidar değildir, muhalefet değildir, hak ederek makama gelen adil yöneticiler değildir, evine helal lokma götürme derdinde olan, kimseye el açmayan, onurlu, şerefli, namuslu vatandaş değildir, işini doğru dürüst yapan, vatanına milletine hizmet edenler değildir, haksızlık karşısında susmayan, adaletsizlikleri dile getiren, hataları eleştiren dürüst, ahlaklı vatansever insanlar değildir...

Türkiye'nin sorunları ilk bakışta terör, ekonomik kriz, adaletsizlik, hukuksuzluk, kadın cinayetleri, eğitim, işsizlik, yoksulluk, gelir dağılımındaki adaletsizlik gibi görülse de, bence asıl sorunu vizyonsuzluktur, bağımlı yargıdır, sokak ortasında kaçırılan çocuklardır, saldırıya uğrayan gazetecilerdir, İstanbul Sözleşmesini, hukuk devletini yok saymaktır, TBMM'de yanıtsız bırakılan soru önergeleridir. Makam, mevki, para peşine düşmüş olan çıkarcılardır. Beklentileri uğruna yalan söyleyen, gerçekleri örtbas eden yalancılardır, yalakalardır, dalkavuklardır, riyakârlardır, bağnaz siyasetçilerdir, yobaz cemaatçilerdir, torpille kadro, makam elde eden liyakatsizlerdir, biat ettiği güç ve şahsi çıkarları uğruna haksızlıklara, adaletsizliklere sebep olan ve destek verenlerdir, fitne, fesatlardır, insanları ötekileştirenlerdir, dedikoducu, iftiracı, gıybetçilerdir,  özetle güce ram olmuş şahsiyetsizlerdir...

Türkiye'nin sorunu; kendisine methiye dizerek nefsini okşayan, kibrini kabartan, liyakatsiz dalkavukları makam, mevki, kadro sahibi yapanlardır, liyakate önem vermeyenlerdir, emaneti ehline teslim etmeyenlerdir, bu riyakârları adam yerine koyan, onların sahte övgü ve alkışlarıyla mutlu ve tatmin olanlardır…

Münafıklık alametleriyle donanmış iki yüzlü, fitne fesat, iftiracı, dedikoducu, gıybetçi bu kişiler ülkenin bugünü ve geleceği adına vatan hainlerinden çok daha tehlikelidirler. Bu tip kişilere; her makamda, her mevkide, her konumda, her yerde, her zaman yalakalık yaparken, el etek öperken, dedikodu, gıybet yaparken, iftira atarken, ülkede kaos ve kargaşa çıkarırken rastlamak mümkündür…