Hatır için bakın neler yapıyoruz. Hatır için işe adam almaktan tutun da, Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne Milletvekili, Bakanlar Kurulu'na bakan seçiyor, bürokraside önemli makamlara liyakatsiz kişileri atıyoruz. Hatta hatır için oy kullanıyor, koca bir ülkenin geleceği ile oynuyoruz.

Özellikle devlet yönetiminde "hatırın" ön planda tutulduğu ülkemizde, bu yüzden bürokrasi çarkı hem ağır işliyor, hem yanlış uygulamalara yol açıyor. Bu konuda hiç kimsenin birbirine söyleyecek fazla bir lafı yoktur. Çünkü birbirimize aşırı derecede hatır ve gönülle bağlanmışız. İlk bakışta bu bağlılık, toplumun birlik ve beraberlik içinde olduğu izlemini veriyor. Ama gerçek hiçte öyle değil. Daha çok ortak çıkarlarımız söz konusudur. Yani bizi birbirimize bağlayan ortak çıkarlarımızdır. Çünkü çıkarlarımızı her şeyin üstünde tutuyoruz.

Acaba, falancanın hatırı için işe aldığımız kişi, işinde beklenilen verimi ve liyakati gösterebilecek mi, filancanın hatırı için milletvekili seçtiğimiz zat, yüklendiği ağır sorumlulukları layıkıyla yerine getirebilecek mi, hatır için bakan veya belediye başkanı olmasını istediğimiz zat-ı muhterem devlet ve millet hizmetinde ne derece yaralı olabilecek? Bunları hiç hesaba katmıyoruz. Varsa da yoksa da çıkar!

Hatır işi sadece devlet yönetiminde mi geçerli? Elbette hayır. Siyasi partilerin yönetiminden tutun da, belediyelerin meclis üyeliklerine, STK'ların yönetimlerine, siyasi partilere üye kayıtlarına varıncaya kadar falancanın, filancanın hatırı için seçim yapıyoruz. Koşa koşa gidip oy veriyoruz.

Özetle günlük yaşamımızın bir parçası haline gelen hatır işi, evimizde bile zaman zaman geçerli oluyor. Buna gerek duymamızın sebebi ise, fertler olarak bizi birbirimize bağlayan en öneli yanımızın ortak çıkarlarımızın bozulmamsına dayanmaktadır. "Falanca kırılmasın, filanca üzülmesin, ne yapalım vaziyeti idare edelim" gibi düşüncelerle tüm işlerimizi yoluna koymaya çalışıyoruz. Sonuçta ortaya çıkan büyük hatalar ve yanlışların kurbanı oluyoruz. Ancak iş işten çoktan geçmiş oluyor.
İşte bu anlayış ve düşünce tarzı, yıllardır hep böyle gelmiş böyle gidiyor. Bu konuda ne kendimizi geliştirme zahmetine katlanıyoruz, ne de geçmişten ders alıyoruz. Anlayacağınız,  "hatır için çiğ tavuk yemeye" devam ediyoruz...