Sorunlarımız o kadar çok büyümüş ki, başkanlık sistemi de bu sorunların çözümüne çare olmadı. Tam tersine sorunları daha da içinden çıkılamaz hale getirdi.  Cumhurbaşkanı, kararnameler yoluyla Meclis'in yasama yetkisine fiilen ortak oldu.Yargı bağımsızlığı ve tarafsızlığı fiilen sona erdi. Partili Cumhurbaşkanı, devleti ve milleti temsil etmek yerine, belli bir siyasi görüşün temsilcisi haline geldi. Bu da denge unsuru olması gereken Cumhurbaşkanlığı makamının denge unsuru olmaktan çıkmasına yol açtı. Tek kişiye Parlamentoyu fesih yetkisi verildi, milletin Meclisinin geleceği bir kişinin iki dudağının arasından çıkacak sözcüğe bırakıldı.

Her geçen gün ülke olarak, millet olarak kan kaybediyoruz. Milletçe ekonomik şartların ağırlığını taşıyamaz hale geldik. Ülkenin gidişatından endişe duymayan yok gibi! En başta belimizi büken terör sorununu çözmemiz lazım. Terör sorununa odaklanmışken, bu seferde Koronavirüs belasının getirdiği ağır ekonomik şartların altında eziliyoruz. Öncelikle  ülkenin ilk acil ihtiyacı en geniş anlamıyla demokrasidir. Bir an önce demokratikleşme adımları atılmalıdır.  Ülkede adalet kanayan bir yara halini almıştır. Devre dışı bırakılan Meclis, kuvvetler ayrımı bağlamında, yeniden güçlendirilmelidir.

Yoksulluğu, yolsuzluğu, ahlaksızlığı, cahilliği ortadan kaldıracak, işsizliği önleyecek ciddi adımların atılması gerekmektedir. Milletine inanan, milletin de kendisine inandığı, milli ruhu yeniden şaha kaldıracak yönetim anlayışına ihtiyaç var. Bu da ancak birlik ve beraberlikle olur. Yoksa ülkeyi karanlık günler bekliyor. Hepimiz aynı geminin içerisindeyiz. Bu gemi batarsa, susan yüzde 50 de, korkaklar da, vatan hainleri de hep birlikte batarız.  

Ahlaksızlık almış başını gitmiş. Ülkenin dört bir tarafını çocuklara yönelik cinsel istismar olayları sarmış. Gün geçmiyor ki, çocuklara yönelik taciz ve cinsel istismar haberleri duymayalım. Hırsızlık, sahtekarlık, talan, vurgun itibar kazanmış. İnsani değerler yok olmuş. Sevgi, saygı, hoşgörü bu milletin dünyasından uçup gitmiş. Yollar, limanlar, köprüler yapmakla övünmek, kendi öz benliğini kaybetmiş bir milleti kurtarmaya yetmedi. Milleti millet yapan unsurları, değerleri yeniden hayata geçirmek gerekiyor.

Bir Koronavirüs pandemi süreci yaşadık ve yaşamaya devam ediyoruz. Elbette bu da bitecek ve normal hayatımıza döneceğiz. Onun için Ülkenin yeniden dizayn edilmesi lazım. Bunun için de en başta hepimizin ortak paydası olacak yeni bir anayasa yapılmalı. Eğitim sistemi, liyakati esas alacak tüm kurum ve kuruluşların işlevi ve amacı süratle "sil baştan" ele alınması gerekmektedir. Bilgi toplumu olmaktan çıkmışız.  Zavallı, bilgisiz, kendisine olan öz güvenini kaybetmiş, çevresiyle irtibatını kesmiş bir toplum haline gelmişiz. Bunlar belki içeriden görülmek istenmiyor, ama dışarıdan açık ve net bir biçimde görünüyor. Avrupa Birliği'ne girememenin de asıl sebebi  budur. AB içine aldığı toplumun ahlaklı, insan olarak kendisini aşmış, çağdaş, çevreci ve bilgi toplumu olmasını ister.

Madem koronavirüs sonrası yeni bir dünya düzeni olacak, biz de bu düzende yerimizi almalıyız. Bunun için yapılacak tek şey, iktidarıyla, muhalefetiyle bir araya gelerek, cumhuriyetin fabrika ayarlarına ve her alanda yeniden üreten Türkiye'ye geri dönülmelidir. Adalet ve hukukun üstünlüğü tesis edilmeli, tarafsız ve bağımsız yargının oluşması sağlanmalı, demokrasi ve özgürlük alanları genişletilmeli, huzur ve güven ortamı tesis edilmelidir. Özetle her konuda ve her alanda yapısal reformlar hayata geçirilmelidir. Şayet bu reformlar hayata geçirilmez, yeni bir anayasa yapılmazsa, ileriki yıllarda başımız çok ağrır ve yolumuzu bile bulamayız!..