Son yıllarda şiddet ve kavga yanlısı, hoşgörü yoksunu bir toplum haline geldik. Türkiye'de sadece demokrasi, hukuk ve özgürlük için mi kavga yaşanıyor.  Meclis'te, sokakta, evde, futbol sahalarında, apartman ve sitelerde, işyerlerinde velhasıl her yerde herkes birbiriyle kavga ediyor, hiç kimsenin birbirine tahammülü kalmamış. Terör olayları, cinayetler, kapkaç olayları, hırsızlık,  ahlaksızlık almış başını gitmiş. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi bir de milleti; "Cumhur İttifakı, Millet İttifakı" diye  ikiye böldüler. Aslında böyle bir toplum, böyle bir ülke yaratmak çok büyük bir maharet ister!

Normal tartışmalarımız bile kavgayla sonuçlanıyor. Aslında bu işin ekonomiyle, yokluk ve yoksullukla uzaktan yakından alakası yoktur. Bir ülkede hukuk güvenliği olmazsa, ifade özgürlüğü olmazsa, adalet olmazsa, her gün yeni hukuksuzluklar yaşanırsa, yolsuzluk ve rüşvet meşru sayılırsa, herkes kendi hukukunu ve hakkını sokakta arar hale gelirse, o ülkede huzur olmaz, o ülkenin insanları sürekli birbiriyle kavga halinde olur. Bir toplumun adalet duygusu ve devlete olan güveni sarsılırsa, o ülkede huzurun, yerini şiddet alır. Bir zamanlar postacı ne zaman kapımızı çalacak diye beklerdik, bugün kapımızı polis ne zaman çalacak diye bekliyoruz!

Dünya siyaseti değişirken bizde hala daha kin ve nefret söylemleri üzerinden siyaset yapma gayreti devam ediyor. Her haber programında kavga hakaret veya üstü kapalı ima etme politikaları artık tutmuyor. Ülkemiz sosyal, ekonomik, kültürel, sağlık ve terör sorunları ile boğuşurken, kavga içinde değil, barış içinde yaşamayı öğrenmeliyiz. Yaşlısı genci, kadını erkeği artık barış huzur ve güven istiyor… TV'lerin haber kanallarında Ayasofya Camii'nin açılışını izledik hayırlı uğurlu olsun. Ancak Türk boylarından bugüne kadar gelen her padişah minnet duyguları dualar ile anılırken; bugün varlığımızı, hürriyetimizi, namusumuzu, can ve mal güvenliğimizi borçlu olduğumuz, ülkeyi manda ve esaretten kurtaran bizleri insanca yaşatan bu ülkenin kururcusunu ağzınıza bile almamanız bizleri değil, sizleri utandırmalıdır.

Bugün hepimizin gurur duyduğu Ayasofya açıldı ve görüldü ki Müslüman'ım dediği halde kini, nefreti, taassupları, çıkarları, tarafgirlikleri için yaşayan, İstiklâl Harbini Yunanlılar kazanamadı, Haçlılar ülkemizi işgal edemedi diye kahrolan hainler ve destekçileri için değil bir, bin tane Ayasofya açılsa bile kalpleri yumuşamıyor... Gözünüze, dizinize dursun... Bugüne sevinmek, Allah'a şükretmek yerine, kararmış kalplerinizle, düne lanet okuyanlar, küfredenler Allah vefasızlığınızı, nankörlüğünüzü hepinizden sorsun... Bugün sizleri Cumhurbaşkanı, Bakan, Milletvekili olmanızı sağlayan, sizlerin özgürce fikrinizi beyan etmenize imkan veren ülkenin kurtarıcısı Türkiye Cumhuriyeti'nin Kurucusu dünyanın kabul ettiği lider MUSTAFA KEMAL ATATÜRK'Ü yok sayıp hutbede adını bile anmamak sizleri utandırmadı mı? Bugün Diyanet İşlerini kurup size o makamı sunan ve konuşma fırsatı veren de ATATÜRK değil miydi? Ne çabuk unuttunuz! Siyasi iktidarın, Diyanet İşleri Başkanı hakkında iradesini ortaya koymasını bekliyoruz.

- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; adalet yerine adaletsizliği, hukuk yerine hukuksuzluğu tesis edeyim.
- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; halkını ayrıştırarak, birbirleriyle kavgalı hala getireyim.
- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; halkını yoklukla, yoksullukla, işsizlikle baş başa bırakayım.
- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; korku imparatorluğu yaratayım.
- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; "ileri demokrasi " adı altında demokrasiyi ve özgürlükleri yok edeyim.
- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; rüşvet ve yolsuzluğu meşru hale getireyim.
- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; basınını susturup, ifade özgürlüğünü suç sayayım.
- Bana bir ülke verin öyle bir yöneteyim ki; sesini çıkaranları "düzmece delillerle", "terör ve FETÖ yaftası" ile hapislere attırayım... İşte Türkiye'nin bugün geldiği nokta budur! Kin ve nefret söylemleri bugüne kadar ülkeyi bir yere taşımadı, taşıması da mümkün değil!