Zaman buldukca bölgelerinde ziyaretler yapan vekilleri gören vatandaşlar, hemen dertlerini ve isteklerini sıralar.

Bu isteklerin geneli kişisel talepler olur. Milletvekillerine nazı geçebilecek ölçüde tanışıklığı varsa daha cesurca istekler yapılır. Çoluk çocuğunu veya kendilerini işe yerleştirmekten mahkemelik sorunlarına kadar isteklerini aktarırlar. Muhtarlar, daha ziyade mahallelerinin bağlı bulunduğu belediyeler ile muhatap olduğundan, vekillere fazla sorun aktarmaz. Ancak seçimlere yakın zamanlarda yol, su, imar gibi sorunları belki dile getirirler.

Vekillerimiz gelzdiği bölgelerde, çarşı pazarda rastladıkları seçmenlerinin dertlerini dinlerken eskiden olduğu gibi artık not almazlar. Babalarımızın döneminde yenice sigarası kutusu üzerine yazarlarmış, sigara bitince de paketi atarlarmış. Şimdi teknoloji var ama cep telefonuna not alan vekil görmedim. Gerçi her gün yüzlerce kişiyle görüşüp talepleri aklında tutabilecek hafızası güçlü kaç vekilimiz var. Genelde 50-60 yaşı çoktan aşmış vekillerimiz, Einştayn olsa gene talepleri aklında tutamaz.

Dertlerini etkili veya hatırlı birine söyleyerek çare bulmak, bizim toplumun geçmişten bu yana alışkanlığıdır. Bu durum siyasetçi camiasının da işine gelir. Dert dinleyip, ilgi göstermekle, seçmenini el altında tutarlar. Gelişmiş ülkelerde olduğu gibi bizim ülkemizde bürokrasi hantal olduüundan ve iktidar sahiplerinin talimatlarına göre çalıştıklarından, vatandaşlarımız yetkili kurumlara, valiliklere, kaymakamlıklara, belediyelere müracaat etmeyi fazla tercih etmeyip işini halledecek aracı ararlar.

Üstelik, kırsaldaki vatandaşlar, dilekçe yazmaya bile üşenir. Muhtarlarından başka kimseyle irtibatı olmayan bu zümrenin dertleri, muhtarlarının çalışkanlığına bağlı olarak çözüme kavuşur. Kırsal kesimde yaşayan vatandaşların, yerel ve genel seçimlerde adayların yanında dolaşma imkanı olmadığından ‘gözden ırak gönülden ırak’ misali, adayların seçim çalışmalarında yanlarında gezip propaganda çalışması yapanlara göre hatırları fazla olmaz.

Bu durumda, adaylarla fotoğrafı olanlara ricacı olurlar. Türkiye şartlarında vatandaşa çare üretecek siyasiler, belli etmeseler de kendi partilerinden olanlara öncelik tanıdıklarından, bazı akıllı  vatandaşlarda takiye yapmaya mecbur kalarak, sanki iktidarın mensuplarını çok beğeniyormuş rolüne bürünüp isteklerini çözüme kavuşturmaya çalışırlar.

Yukarıda değindiğim gibi, gelişmiş ülkelerde böyle ilişkilere fazla rastlamayız. Gelişmiş ülkelerde yasalar her vatandaşa eşit uygulanır ve aracı aranmaz. Torpil fazla çalışmaz. Hediye alıp verme, iş görüp menfaat temin etme durumu da fazla yoktur. Yaşam standartları yeterlidir, pek ihtiyaç   duymazlar. Tabii işin ahlak ve vicdan konusu da var.
Hoşça kalın ahlaklı kalın.