Evet işverenlerin ekonomik şartlar ve salgın nedeni ile iş yapamaması bu yüzden de işçi çıkarmasının zorunluluk hale gelmesi, iktidarında işten çıkarmayı yasaklaması, işverenin elindeki bir başka gerekçeyi işten çıkarmak için kullanmasına sebep oluyor: Kod 29.

Peki nedir bu kod 29? İşçinin ahlak ve iyi niyet kurallarına uymadığını gerekçe göstererek işten atmak… Yani işçi hırsızlık yaparsa, taciz ve tecavüze yeltenirse, sık sık kavga çıkartıp diğer çalışanların huzurunu bozarsa, işe canın istediği zaman gelir istediği zaman giderse, işini savsaklayıp çalışmazsa, sık sık kaytarıyorsa bu kişiler, işveren sorgusuz sualsiz hiç bir hakkını vermeden Kod 29'la işten atabiliyor.

İşin kötü tarafı Kod 29'dan atılan işçinin siciline bu neden yazılıyor ve o işçinin bir daha iş bulması da güçleşiyor. Başka bir işe girerken siciline bakan işveren, onun Kod 29'la atıldığını görünce acaba önceki işyerinde hırsızlık mı yaptı, kavga mı çıkardı, taciz veya tecavüzde mi bulundu, yoksa işe doğru dürüst gelmiyor mu, kurallara uymuyor mu diye düşünüp işe almakta tereddüt edebiliyor hatta mümkünse baştan eliyor. Bu da kişinin bir daha iş bulmasını engelliyor ve çok mağdur ediyor.

İşin bir başka yönü de meclisten önce muhalefetin oyunuyla geçmesi engellenen ama sonra iktidarın çeşitli hukuksuz uygulamaları ile tekrar yasalaşan kişi işe alınırken yakınlarının durumu incelenecek maddesi ile Kod 29'dan atılan işçinin çocuklarının da ileride memur olması da engelleniyor. Yani Kod 29'dan bir işçiyi atarsanız sadece onu işten atmıyor ve başka işe girmesini engellemiyorsunuz, çocuklarının da ileride işe girmesini engelliyorsunuz yani aileyi olduğu gibi mağdur ediyor, geleceğini de karartıyorsunuz.

Biz pratikte biliyoruz ki bu Kod 29 uygulaması işveren tarafından çoğunlukla gerçek dışı olarak uygulanıyor. Bunun bir çok örneklerini çok yakından herkes biliyor o yüzden işten atılmaları serbest bırakmak ve bu kodla damgalanmayı önlemek bence en akılcı yol olur.

Mobbingte ise işçiye mobbing yaparak öz benliğini yitirmesini, ağır depresyon anksiyete gibi hastalıklara kapılmasını, bu yüzden istifa etmesini görüyoruz hatta bu yüzden bir çok kişinin de intiharına sebep olduğunu biliyoruz ama hiç olmazsa mobbing sadece işçinin kendisine zarar verirdi, çocukları maddi yoksunluk dışında bir şey yaşamazdı ama bu Kod 29 sadece işçiye değil onun çocuklarına da zarar veriyor, onların da geleceğini karatıyor, o yüzden diyorum mobbingten de beter Kod 29 diye…

Benim inancım zorlamayla yapılan uygulamalar her zaman başka sorunlara sebep olur. Yasaklayarak işçi çıkarımını engellemek iş huzurunu bozar, zorlama yasaklar hiç bir zaman çözüm üretmez, aksine yeni sorunlara yol açar, bırakın yasak getirmeyi iş veren zarar ediyorsa, çalışmasından memnun değilse haklarını vererek işçiyi işten çıkartsın, o işçiye devlet veya SGK iş bulduğu zamana kadar işsizlik maaşı ödesin, zaten bu maaş işçiden kesilen paralarla oluşuyor, biraz da devlet ve işveren katkı versin, mağduriyetler ve çocuklarının geleceği kurtulsun.

Atalar demiş "zorla güzellik olmaz" diye, niye işvereni işini yürütmek için iftiracı pozisyonuna sokuyoruz ki? İş barışı içinde işveren işçi ile çalışmak istemeyebilir, bu çok doğaldır, verir haklarını gönderir, o artık devletin kontrolünde SGK tarafından bakılacak demektir. Zorlamanın manası yok, gereği de yok.

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)