Doktorlar devlet hastanelerinde yoğun çalışma temposu, sağlıklarını korumak için devletin hiç önlem almaması, hatta belki de bile bile ölüme gönderip kendi durduramadığı salgının vebalini sağlık çalışanı ve bilhassa da doktora ödetmesi sonucu emekliliği gelen hekimler emekli oluyor, gelmeyenler de istifa ediyor.

Önceleri tek tük olan bu gelişme Alanya'da göğüs uzmanlarının tamamının istifa etmesi ile adeta bir eyleme dönüştü. Gerçekten de can sahasına çalışma karşılığı hem canlarından oluyor doktorlar, hem de aldıkları ücret bekçiden, imamdan daha az… O zaman soruyor insan kendine bunca emeğe değer mi?

Sen onca ders çalış, milyonlarca gencin sınava girdiği bir yarışta ilk bine gir, gençliğinin en güzel 6 yılını yoğun ders çalışarak geçir -ki bu zamanlarda üniversite okuyanlar bilir, diğer bölümler lay lay lom yaparlar- sonra 2 yıl kimsenin gitmediği yerlere en az 2 yıl kal, ki torpil bulamazsan çok uzun seneler kalabilirsin veya dünyanın en zor sınavı olarak kabul edilen tıpta uzmanlık sınavına gir, orada da başarılı ol, 4 ila 6 yıl hem sürün hem ezil, insanlığından çık, sonra uzman ol, gene kimsenin istemediği yerlerde torpil buluncaya kadar çalış… Her gün dayak, tehdit, salgın hastalıklarla sürekli karşılaş, devlet senin yanında asla olmasın, hatta neredeyse bunu teşvik etsin. Sonra da devlet sana lise mezunu bekçiden, günde 5 saatten az çalışan imamdan çok daha az maaş versin, olacak iş mi sizce?

Aynı şey aile hekimleri için de geçerli… Sen onca oku, hasta bakmak dışında her türlü filyasyon, takip ve angarya işleri yüklen, bir de görevin olmadığı halde yaptığın bu işi "iyi yapamadın" de maaşından kes, hasta olsan, rapor alsan maaşının yarısını kes, izinlerini iptal et, kontrolsüz ne kadar covit pozitif hastası varsa onları raporu dahil işlerini aile hekimine yaptır, sonra da bu hekimlerden hizmet bekle…

Nedir bu hükümetin veya bu kararları alanların doktor düşmanlığı anlamıyorum, inşallah doktorsuz kalırlar da bir gün doktorun kıymetini anlarlar.

Doktorların büyük çoğunluğu hümanisttir, insan sevgisi içinde mesleklerini yaparlar ama istedikleri şey de asla çok şey değildir. İnsanca hasta bakmak, insanca muamele görmek, takdir edilmek, bazen de ödüllendirilmek ama yok… İnsan üstü gayret, gayri insani koşullarda çalışmak veya çalıştırılmaya zorlanmak, haklarının sürekli gasp edilmesi artık tüm hekimleri ve sağlık çalışanlarını Tükenmişlik sendromuna kadar getirmiştir. Tükenen kişiler de ya istifa eder ya emekli olurlar ya da intihar ederler… Bakın son zamanlarda doktor intiharları da çok arttı, bu da bunun en büyük göstergelerinden…

Hekimlik çok zor bir meslektir, çok dikkat ister, özen ister, bilgi ister, bilgiyi kullanma ister. Bu korona günlerinde de gördük ki dünyanın en iyi hekimlerine sahibiz, bunu sadece biz değil bütün dünya söylüyor… Bir çok arkadaşımıza yurt dışından teklifler de yağıyor, bunu da bizzat biliyorum. Ama biz ne yapıyoruz, bu değerli hekimlerimizi ödüllendirmek yerine cezalandırmaya, işlerinden soğutmaya, tükenmişlik sendromuna sokmaya, maaşlarından kesmeye hatta en küçük hatalarından büyük paralar kesmeye, hapislerde yatırmaya kalkıyoruz. Gerçekten bu ülkede artık hekimlik yapılamaz hale geldi. Bir çok iyi hekimimizin kimi özel sektöre geçti, kimi yurt dışına çıktı, kimi de mesleğini bırakıp başka işlerle uğraşıyor…
Sanmayın ki hekimler hekimlik yapmaya mecbur, ülkenin en akıllı insanları hangi işi yapsa başarılı olur ki oluyorlar da, olan halka olur, acaba bunun farkındalar mı?

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)