Son üç ayda dört bine yakın doktor devletten ya emekli oldu ya da istifa etti, bunun nedenlerini incelemek istedim. Bu gerçekten halk sağlığı için büyük sorun… Artık bizi tedavi edecek doktorları bulmakta gerçekten zorluk çekeceğiz.

Evet bazıları diyebilir yılda on bin hekim mezun oluyor yerlerini doldururlar diye ama o iş gerçekte öyle olmuyor. Bu sadece yeni mezun doktorun bir çoğunun hem artırılan kontenjanlar ve yeterli öğretim üyesi olmadan mezun olan genç doktorların yetersizliğinden kaynaklanmıyor aynı zamanda usta çırak ilişkisi içindeki tıp mesleğinin deneyimlerini yeni kuşaklara aktarmasındaki güçlüklere de neden oluyor.

Öncelikle niye son üç ayda bu kadar çok hekim ya emekli oldu ya da istifa etti bunu inceleyelim. Bunun en büyük sebebi iki yıldır istifa ve emekli olmanın yasaklanması diyebiliriz. İki yıldan beri ayrılmak isteyen hekimler önlerinin açılması ile bu isteklerini yerine getirdiler. Bir çokları pandemiden dolayı hem hastalık kapmak ve hem de yoğun çalışma temposu nedeniyle sağlıklarını kaybettiler, o yüzden ayrılıyorlar. Tabi en çok neden bir çok genç hekimin başta Almanya olmak üzere bir çok Avrupa ve Amerika hastanelerinden teklif alması oradaki iyi imkanları değerlendirip o ülkelere göç etmesi… Yine bir çok doktor arkadaşın özel hastanelerden teklif alması onu değerlendirmesi… Hiç azımsanmayacak bir oranda hekim de muayenehane açmak için hastanelerden ayrılması…

Devlet hastanelerinde doktorlara ödenen maaş çok az, bunu devlet önceden döner sermayeden ödediği ödenekle kapatmaya çalışıyordu ama bu döner sermayeden ödenen para gerek Suriyelilerin tedavisinde gerekse SGK'sını yatırmayan insanların tedavisinin ödenmesinde kullanınca çok düştü yani doktorlar ve sağlık çalışanları kendi tedavi ettiği hastanın tedavisinin masraflarını da üstlenmek zorunda bırakıldılar, bu da büyük bir haksızlığa ve gelir kaybına sebep oldu. Bir de buna son alınan kararla sağlık çalışanın dönerden aldığı pay yükseltilip doktorun payı düşürülünce iş iyice çığrından çıktı ve devlet hastanesinde çalışan hekimlere bir şey kalmadı, geçim zorluğu çekmeye başladılar, döner para getirmeyince çok çalışmanın gereği kalmadı, devlet de doktoru zorla çalıştırmak için randevuları onbeş dakikadan beş dakikaya indirince çalışma barışı ve hastaya yeterli zaman ayırma durumda kalktı, mesleki tatminsizlik hasta ile daha çok kavga etme durumları oluştu, bu yüzden de hekimler ki -hemen hepsi çok değerli hekimler- bir bir ayrıldılar .

İktidar mensupları için bu durum çok fark etmiyor zaten kendi tedavilerini özel doktorlarında yaptırıyorlar hatta bazen de istişareye yatıp rabbım clivlent dedi diye Amerika'ya da gidebiliyorlar ama olan parası olmayan, devlet hastanesinden başka gidecek yeri olmayan gariban halka oluyor, onlar ya dışarıda çalışma fırsatı bulamış hekimlerin ya yeni mezun deneyimsiz hekimlerin ellerine kalıyorlar. Bu arada çok idealist çok az kalmış hekim de var ama sayıları çok az ama onları da devlet oradan oraya sürüp iyice çileden çıkartıp ayrılmaya zorluyor. Bakalım bu durum ne kadar sürecek? Bunun sonuçlarına sağlık sistemi ne kadar dayanacak?

Bu durumun tek çaresi sağlık çalışanlarının göstergelerini 3600'e çıkartmak, doktorların göstergelerini tıpkı hakimler gibi 7200'e çıkartmak ve dönere mahkum olmasını engellemektir. O şekilde emekli olunca daha iyi maaş alacağını bilen, gelecek endişesi olmayan doktor devlette daha çok kalır, zor şartlar katlanılabilir olur… Yoksa sağlığımızı emnet edecek doktor bulmakta çok zorlanırız.

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)