Boğaziçili gençleri niye iktidar anlayış göstermiyor, niye suçluyor veya suçluymuş gibi gösteriyor diyorlar… Aslında bunun sebebi çok basit suçlamak anlamaktan kolaydır, işlerine gelmiyor, bir de anlarlarsa değişmek zorunda kalırlar ki bu hiç işlerine gelmiyor…

         Bazen biz de iktidarı anlamadan suçluyoruz, bazen de anlıyoruz, değişmek istemiyoruz çünkü bu bizim insanlık anlayışımıza, ahlak yapımıza, aldığımız terbiyeye, değerlerimize uymuyor, o zamanda daha da hırçınlaşıyoruz, isyan ediyoruz.

        Şimdi aynı şeyin bir örneğini de Boğaziçililer yapıyor, iktidarı anlıyorlar fakat değerlerine, terbiyelerine, dünya görüşlerine uymuyor ve isyan ediyorlar. İktidar ise Boğaziçili gençleri anlamıyor, anlamak istemiyor çünkü anlarsa hak verecek, değişmesi gerekecek, değişmesi çıkarlarına, menfaatlerine uymayacak hatta değişirse seçime bile gitmek zorunda kalacak bu da hiç işine gelmiyor…

     Peki niye iktidara isyan edenler Boğaziçililer veya ODTÜ'lüler oluyor da diğer üniversitelilerden ses çıkmıyor derseniz çünkü bu üniversitede okuyan gençler entellektüel düşünen, dünya değerleri ile entegre, değer yargıları, insani ahlak yapısı din yapısından daha güçlü, yeni bir dünya, güzel bir dünyayı inşa edebilecek yetenekte insanlar… Diğer üniversitede okuyan ve iktidarın her dediğini kabul eden üniversiteliler ise daha çok ezberci, verilen işi yapan, dünyadaki diğer ülkelerle entegre olmayan, dini ahlakın üzerinde gören, yeni bir dünya yaratmaktansa mevcut olan dünyada nasıl kendime yer bulabilirim anlayışında olan öğrenciler… Düşünce bu olunca uyum sağlamak için iktidarın söylediklerine uymak, ses çıkarmamak zorunda kalıyorlar.

      Gerçi evrim kuramına göre hayatta kalanlar en çok uyum sağlayanlar oluyor bu mantığa göre hayatta kalmak için iktidara uymak zorundayız. Ama biz de hayvan değiliz, belli değerlerimiz var ve bunlar bozulduğu zaman isyan ediyoruz veya aklımız var, iyiyi doğruyu ayırabiliyoruz, beğenmediklerimizi değiştirebiliyoruz, vicdanımız var ülke için iyi olduğunu düşündüğümüz şeyi istiyoruz, başkalarının haklarına saygı duyarken kendi hakkımızın da sayılmasını istiyoruz, hak etmeyen kişinin hak etmediği yerde olmasını hazmedemiyoruz. Ahlaklıyız, haklısızlığa gelemiyoruz. Zekiyiz biat edemiyoruz.

     Peki bu iş nasıl çözülecek derseniz ve bu öğrencilerin biat etmelerini isterseniz bu öğrencilerinizin yaratıcılığını öldürürsünüz ve artık ülke karanlığa doğru hızlı adımlarla gitmeye devam eder veya bu öğrenciler yurt dışına giderek bizim değil diğer ülkelerin ilerlemesine katkı sunar ve bu bence çok daha büyük sorunlar yaratır. Peki anlayış gösterirseniz ne olur, o zaman da örnek olurlar, diğer biat edenler de bu kişilere değer verdiğinizi görür, biz de değer görmek istiyoruz diyip isyan edebilirler ve bu zaten iktidarınızın sonu olur.

     Aslında bu üniversiteleri görmezden gelip hiç içişlerine karışmaya kalkmasaydınız, her şey güllük gülistanlık gidebilirdi ama artık bir kere karıştınız ve kendinizi bu açmaza aldınız. Bundan sonra iki seçeneğiniz var ya ülkenin dirliği ilerlemesi ya da iktidarın kaybedilişi çünkü biatçı nesille ilerleme olmuyor, olamıyor, bunu zaten biliyorsunuz.

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)