Son zamanlarda otuz beş- elli beş yaş aralığında hekim arkadaşlarımızı çok sık ve vakitsizce kalp krizinden kaybetmeye başladık. Bu durum beni çok üzdü ve nedenlerini düşünmeye sevk etti. Sanırım bu salgın devam ettikçe bu tür ölümlere yine rastlayabiliriz ve bunun nedenlerini çözmek bence çok değerli…

Bu arkadaşlarımız klasik kalp krizi geçiren o yaş grubunda gördüğümüz ortak özellikleri çok taşımıyordu. Bazıları sigara içse de çoğu sigara içmiyordu. Bazıları alkol alsa da çoğu zaman bunlar da sosyal içiciydi yani alkolik değildi. Bu kişilerin bazılarının ailelerinde erken yaşta kalp krizi geçmişi olsa da çoğunda böyle bir aile soy geçmişi yoktu. Evet çoğu zaman düzensiz beslenmese de çoğu hastanede yemek yiyordu yani aslında çok da sağlıksız beslenmiyordu. Zaten bir hekimin hareketsiz, sadender bir hayatı olduğu düşünülemezdi, o tez de yıkıldı. Peki niye bu hekimleri biz çok genç yaşta kalp krizinden kaybettik?

"Peki bu kişilerin ortak özellikleri ne?" derseniz öncelikle hepsi ayakta veya yatarak covit enfeksiyonu geçirmişti. Covitin hastalık geçtikten sonra da çoklu organ yetmezliği yaptığı ve sık sık kontrol edilmesi gerektiğini yazmıştım ama bu hasarın kalbin kasına mı, damarlarına mı yoksa kandaki pıhtılaşma faktörlerine mi olduğunu bilemiyorum ve bu şekilde kalp krizinden vefat eden kişilerin mutlaka bu konuyla ilgili ayrıntılı otopsi yapılması çok iyi olacağı kanısındayım. Eğer bu sorunun nedenini bulabilirsek bundan sonraki ölümlerin önüne geçebiliriz diye düşünüyorum.

İkinci, ortak özelliği bu kişilerin sinovac aşısı ile aşılanmış olması, evet benim yazılarımdan biliyorsunuz asla aşı karşıtı değilim ama bu olasılık da bence değerlendirilmelidir, bilisel bir açıklama yapılmadan ne suçlanabilir ne de aklanabilir…

Üçüncü ortak özellikleri ise hepsinin aktif olarak çok çalışıyor oluşları, haftada altmış saatin üzerinde çalışıyor olmaları. Sürekli hasta başında, yoğun stres altında ve hastalıklarla burun buruna çalışmak kalp krizi riskini etkilemiş olabilir diye düşünüyorum.

Aynı yaş grubunda bu kadar çok kalp krizi yoğunluğu yaşanmazken hekim arkadaşlarımda, kardeşlerimde bunun rastlanmasının tesadüf olmadığına inanıyorum. Daha dikkatli bir inceleme ile çok daha farklı sonuçların oluşabileceğini de düşünüyorum.

Biz bu arkadaşlarımızı tesadüfen kaybetmedik, hekim oldukları, aktif çalıştıkları, çok çalıştıkları, hastaları için kendi canlarını hiçe saydıkları için kaybettik. Bu kayıpların gerçek nedenlerini bulmak biz meslektaşlarının en önemli görevlerinden biri olduğunu düşünüyorum. Ve bu kayıpların birer meslek hastalığı olduğunu düşünüyorum…

Ruhları şad olsun Allah rahmet eylesin…

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)