Sağlık sistemimiz 1. basamak olarak oturmaya başladı. Bazı gereksiz angaryalar, görev dışı raporlar, hasta sayılarının dengesizliği, ücret dağılımındaki adaletsizlikler, birlikte çalıştığımız sağlık personelinin özlük haklarını alamaması ve düşük maaşla çalışmak zorunda kalması gibi sorunlar olsa da kör topal yine her zamanki gibi sağlık çalışanlarının fedakarlıkları ile gidiyor.

2. basmağı ve 3. basamağı nasıl çözeceğine bir türlü karar verilemiyor anladığım kadarı ile ya uygar ülkeler gibi yapılacak, böylece ucuz sağlıklı doktor ve hasta arasında devletin sadece denetim görevi yaptığı sistem… Ya da kapitalist ve kartel hastanelerin dayattığı halkın sağlık primlerini hatta çok daha fazlasını sömüren bu kaynağın uluslar arası kartellere akmasını sağlayan sistem…

Örnek olarak Almanya'daki sistemi vereyim. Hasta öncelikle 1. basamaktaki aile hekimine gitmek zorundadır. Eğer aile hekimi sevk ederse ancak o zaman uzman hekime gidebilir, başka türlü sağlık sigortası uzman hekimin ücretini karşılamaz, ücreti kişi kendi ödemek zorunda kalır. Bu uygulansa hastanelerin % 90 yükü azalır. Hastayı sevk etti, devlet hastanesi yerine belediyeye bağlı bir hastaneye gidiyor kişi. Bu hastanede sürekli maaş alan 4 ana branştan hekim var, dahiliye uzmanı, çocuk uzmanı, genel cerrahi uzmanı, kadın doğum uzmanı. Diğer uzmanlar tamamen hastane dışında kendi muayenehanelerinde çalışıyorlar eğer ameliyat etmeleri veya hasta yatırmaları gerekirse hastaneyi kullanabiliyorlar ama hasta muayenesi muayenelerinde… Böylece devlet boşuna onca doktora maaş ödemiyor koca koca şehir hastaneleri yapmak zorunda kalmıyor. Gereksiz hiç personel bulundurmuyor. Döner sorunu olmadığı içinde gereksiz tetkik görüntüleme, gereksiz ameliyat veya ilaç sorunu da olmuyor, bunların tartışması bile olmuyor. Doktorlar muayenehanelerinde aile hekimi sevk etmişse parasını sigorta şirketinden alıyor, sevk etmemişse muayene ettiği hastadan parasını alıyor. Yazdığı ilaç veya tedavi aile hekimi tarafından mutlaka görülüyor, hasta ile ilgili tüm bilgileri sadece aile hekimleri gördüğü için gerekirse aile hekimi hastaya dokunan ilaç yazıldığında gerekçesi ile ilacın değiştirilmesi rica edebiliyor. Hasta doktor sevk ettikten sonra istediği uzmana muayene olabiliyor ama çoğunlukla aile hekimi uzman hekimden randevu alıp hastayı bu şekilde de yönlendirebiliyor…

Büyük şehirlerde olan büyük kapsamlı hastaneler 3. basamak olarak kullanılıyor. 2. basamakta çözülemeyen hastalar buraya gönderiliyor. Yine 2. basamak doktoru sevk etmeden buraya gidilirse -ki bu hastanelerin ücretleri oldukça pahalı- kişi tedavi ücretini kendi cebinden ödemek zorunda kalıyor. Burada tıp öğrencileri de staj görüyor ama tıp fakültesi ayrı bir yerde, ayrı bir eğitim sistemi içinde…

Bu sayede bizim dörtte birimiz bütçe ile bizden çok daha kalabalık nüfusa, bizden çok daha kaliteli sağlık sunabiliyorlar. Hasta da memnun bize göre doktor da tatmin edici kazanç elde ettiği için memnun kalıyor. Hasta aile hekimini bizdeki gibi seçmekte özgür ama 3 ayda bir değiştirebiliyor bizdeki gibi. Aile hekimlikleri laboratuvarları röntgen ve ultrason cihazları ile küçük klinikler görünümünde, sadece yazılı hasta üzerinden değil yapılan her işlem için ayrıca para alıyor. İğneden, pansumandan, evde bakımdan, aşıdan, sondadan, tahlil ve görüntülemeden yaptığı her şeyi sigorta şirketine fatura edip parasını alabiliyor. O yüzden de hiç bir iş ona angarya gelmiyor, her işi severek ve isteyerek yapıyor çünkü karşılığını alıyor…

Bu sistemde hasta da, doktor , sağlık çalışanı da memnun…. Tatminkar kazanç elde ediyor, kazanç bir takım dış para tuzaklarına gitmediği için de devlet çok daha ucuza, çok daha kaliteli hizmet veriyor. Bizde de olabilir mi dersiniz? Çok zor değil mi? Kaptırmışız kuyruğu artık zor kurtarırız.

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)