Pandemide ne kadar başarılı olduğumuzu anlatan bir kitap yayınlanmış iletişim başkanlığında, kitabı henüz okumadım ama acaba gerçekten başarılı mıyız, pandemide son bir yıllık olayları kısaca bir gözden geçirmek istedim. Pandemin önlenmesindeki en önemli hususlar maske, mesafe, hijyen, aşı, evlere kapanabilme, zor durumdaki halka yardım yapılabilme olarak sınıflandırırsak son derece başarısız olduğumuz ortaya çıkar, zaten bu yüzden de pandemiden etkilenen ilk beş ülke arasında hep ülkemiz yer aldı, diğer ülkeler çoğunlukla değişti, şimdiler de de birinci durumdayız. Acaba hangi algı yöntemiyle başarılı olduğumuz anlatılacak çok merak ediyorum…

Maske: Maskeyi en kolay üreten bir tekstil ülkesi oluğumuz halde halkına aylarca maske dağıtamayan ülke olarak tarihe geçtik. Hatırlarsanız pandemin ilk aylarında dünyanın her yerine maske gönderdik ama ülkemiz vatandaşlarına maskeyi dağıtamadık ve dağıtmak isteyen belediyelere de engel olduk, önce maskenin para ile satılmasını yasakladık, ellerinde maske olduğu halde insanlar satamadı ve böylece maske karaborsa haline geldi, el altından satıldı ve çok pahalıydı, neyse ki aylar süren mağduriyetlerden sonra satılmasına izin verildi de serbest rekabet koşulları ile dağıtılabildi ama insanımız aylarca tek maske ile idare etmek zorunda kaldı. Hala yaşam koşullarına göre maske çok pahalı…

Mesafe: Mesafe konusunda da sınıfta kaldık, beş yıldızlı bazı yandaş otelleri % 100 doldurduk, toplu taşımada mesafeyi bir türlü önleyemedik, çalışma saatlerini kısıtlamamız yetersiz kaldı, bir de üstüne labalep kongrelerle tüy diktik ve belirli bölgede yaygın olan pandeminin en ağır şekli ile tüm ülkeye yayılmasını sağladık. İnsanımıza bakmaktan aciz olduğumuz için bir türlü tam kapanamadık, bu da pandemiyi en ağır şekli ile yaşamamıza sebep oldu.

Hijyen: Ülkemiz sahte dezenfektanlar ülkesi oldu, satılan dezenfektanların hatta sağlık bakanlığının kullandığı dezenfektanların üretimi hatalı bu yüzden hem cilt sağlığımız bozuluyor hem de virüsler yaşamaya devam ediyor. Sahte dezenfektan üreticilerini bir türlü denetleyemedik. Kamu alanlarını bilhassa da okulları yeterince eleman olmadığı için iyi temizleyemedik ve bu yüzden de salgının artışına sebep olduk, bu konuda da sınıfta kaldık.

Aşı: Aşı konusu ise tam bir hüsran, aşının parası hudut sahilleri sağlık güvenliği tabipliğinde durduğu halde sırf beceriksizlikten (ki bazılarına göre başka sebeplerden) ülkemize etkin ve yeterli aşı sağlayamadık, daha az etkin olan Çin aşısını bile vaat edilen miktarda ve vaat edilen zamanda getirtemedik. Dünyanın en organize ve yüzyıllık tecrübeye sahip sağlık ekibimizi çok kötü değerlendirdik, onları vatandaşla karşı karşıya getirdik, heba ettik, bu da pandemide üst sıralardan inmemize engel oldu.

Tam kapanma: Bir çok ülke pandemiyi on beş günle üç ay arası tam kapanmayla aşabildi ama biz bunu bir türlü gerçekleştiremedik. Yandaş bilim kurulu üyeleri bile bunu önerdikleri halde ekonomik gerekçeler öne sürerek tam kapanmayı gerçekleştiremediğimiz için pandemi bir türlü kontrol altına alınamıyor ve hızla yayılmaya devam ediyor, artık en riskli ülkeler katogorisindeyiz ve hiç bir ülke ülkemize gelmiyor, biz gittiğimiz zaman da uzun süre karantinaya almadan kabul etmiyor, bu konuda da tam bir başarısızlık halindeyiz.

Halka yardım ulaştırma: Bu konuda da sınıfta kaldık, hem fakir halka yardım ulaştıramadık hem de bu sebeple hesap numarası vererek topladığımız paraların akıbetini açıklayamadık. Üstelik belediyelerin yardım yapmasını engelleyerek, hesaplarına el koyarak, fakir halkın daha da mağdur olmasına sebep olduk. Bir çok yaşlımız, sakatımız, fakirimiz aç kalmamak için çalışmak ve dışarı çıkmak zorunda kaldı, bu da pandeminin daha da yayılmasına sebep oldu.

Pandemi konusunda elinde bir çok imkan varken, sağlık sistemi bu kadar iyi ve yüzyıllık tecrübeye sahipken, hiç mazeretsiz bu başarısızlığı başarı diye anlatmak çok iyi bir iletişim becerisidir, eğer gerçekten bu şekilde halkı kandırabilirlerse tebrik etmek gerekir.

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)