Eskiden komşu vardı, komşuluk vardı. Komşuda cenaze olsa, en azından 3 gün sessiz kalıp, ayıp olur diye radyo ve televizyon açmayan insanlardık.

Hal-hatır sorulurdu, muhabbet vardı. Sevgi, saygı, hoşgörü vardı.

İnsanlar arasında yardımlaşma, paylaşma vardı. Evde hastanede hasta ziyaretlerine gidilirdi. Bayramların bile bir anlamı, heyecanı ve coşkusu vardı.

Bunların hepsi ne yazık ki bitti… kimsenin öyle vatan, millet, bayrak, şehit diye bir derdi de kalmamış!

 Herkes günlük düşünüyor, günlük yaşıyor. Millet cep telefonu ve televizyon dizilerinin esiri olmuş. Ondan başka gözleri hiçbir şeyi görmüyor.

Bize ne oldu, neden bu hale geldik? neden çevremize hatta kendimize karşı bu kadar duyarsız bir topluma dönüştük?

Gelişmiş toplumlarda teknoloji insanları daha medeni, daha kültürlü hale getiriyor. Bizde ise teknoloji geliştikçe millet yolunu ve yöntemini şaşırdı.

Tahammülsüz, kavgacı ve şiddet yanlısı toplum olup çıktık. Televizyon haberlerinin neredeyse tamamı siyasi gerginlik, hırsızlık, sokak şiddetiyle ilgili.

Zenginle fakir arasında uçurum oluştu, hayat pahalılığı insanları iyice birbirinden kopardı. Herkes geçim derdine düştü.

Milletin kendi öz benliğini yitirdiğini, duyarsız ve hoşgörüsüz halini görünce,
Hey gidi eski günler hey!